阆仙去补荔去谱,梅谷归呈飞鹜秋。
惟有瓜坡共君在,马蹄何苦又昭州。
跕鸢东畔瘴云低,山径如梯去马迟。
正则自吟皇树颂,广微惟诵白华诗。
春风采药桃花国,落日寻碑薏苡祠。
觅得丹砂能寄否,溪亭送客鬓毛衰。
闻说湘川路,年年苦雨多。猿啼巫峡雨,月照洞庭波。穷海人还去,孤城雁共过。青山不可极,来往自蹉跎。
庭皋鸣落木,游人感秋风。
援琴起中夜,鲜复襟期同。
寒蛩响檐侧,高雁翔云中。
鸡鸣戒行李,微日东窗红。
游从集盘榼,酒尽情未终。
行人难久留,矫首成西东。
愿言尺素书,岁岁常相通。
邓尉山前古佛宫,湖波万顷贮群峰。欲寻老子当年处,五杏参天宝殿东。
不爱人间紫与绯,却思松下著山衣。
春郊雨尽多新草,一路青青蹋雨归。
海国一尺绮,冰壶万缕丝。以君西攀桂,赠此金莲枝。高鸟思茂林,穷鱼乐洿池。平生握中宝,无使岁寒移。
楚峰翠冷,吴波烟远,吹袂万里西风。关河迥隔新愁外,遥怜倦客音尘,未见征鸿。雨帽风巾归梦杳,想吟思、吹入飞蓬。料恨满、幽苑离宫。正愁黯文通。秋浓。新霜初试,重阳催近,醉红偷染江枫。瘦筇相伴,旧游回首,吹帽知与谁同。想萸囊酒盏,暂时冷落菊花丛。两凝伫,壮怀立尽,微云斜照中。
五岳名山天下奇,拟从遐览寄深思。幼舆丘壑真成癖,宗炳神游意巳移。
对月时从僧寺饮,看花何必主人期。惭余未脱樊笼累,羡尔飘飘任所之。
乱蓬无根日,送子入青塞。苍茫万里秋,如见原野大。
鸟雀寒不下,山川迥相对。一马没黄云,登高望犹在。
惊风忽然起,白日黯已晦。如何恨路长,出门天涯外。