去年今日泻天瓢。水滔滔。断蓝桥。阻我群仙,鸾鹤赴蟠桃。
独有商羊偏喜雨,跳且舞,上山椒。
今年南极见丹霄。射金蕉。瑞光摇。浇去胸中,磊块尽酕醄。
莫厌琵琶弹旧曲,长听取,郁轮袍。
阿翁初度宴重闱。正熙熙。醉如泥。春到阶庭,玉树长孙枝。座客持杯停寿曲,都听取,凤雏啼。明年蓬矢两弧垂。对佳期。试周期。看取干戈,俎豆弄金龟。彭祖春秋应八百,孙似祖,与年齐。
秋风吹空一横扫,秀桐芳蕙经宵老。晨鸡惊起穷丈夫,心骨调残感霜草。
独起过君喜君在,鹴裘同就旗亭解。酒酣气壮把袂归,吾曹心过中区大。
君不觉丰城两龙思延平,气凝愁紫牛间横。神物际会当有时,洛阳楼上逢张卿。
古人率自穷途起,景略执畚南阳耕。
烈士趋死易,黜己下人难。况乃持柄位,而当功名间。
天宝唐中圮,大盗起幽蓟。伐鼓倾中州,意有摧枯易。
桓桓许公远,持节睢阳郡。孤垒扼贼冲,攻急势危窘。
张公何壮哉,雍丘以众来。誓将同忠义,分持虏羹杯。
慷慨二丈夫,感诺明悲吁。对举两手起,力与扶中区。
空郊乘垝垣,赋锋四周攒。万夫齐一心,就死无悔颜。
夫岂威令使,化公心如丹。兵尽粮饷绝,重围气逾烈。
龙枯无一勺,虎腾坠穷穴。帐下万金士,霁云特雄杰。
乞师贺兰府,啮指如枯檗。七日哭秦庭,何谢楚臣节。
邻藩救不来,呱呱守埤哀。天胡不我吊,竟使孤城摧。
沈痛数忠良,委骨鲸与豺。王师遂破贼,天王归京国。
持久全江淮,实由二公力。遗烈在宋人,食公河之津。
我闻唐天子,命远守宋民。张公何为者,单车投远舍。
开门授之柄,引己出其下。张公仁且英,节义无与程。
但初无睢阳,此功将安成。顾岂沮大节,而下张公名。
意欲觉后来,知人为贤明。
古有桐君住,汉时严子来。山横疑路尽,溪转若天开。
尘世不相接,海潮从此回。维舟上层巘,恋恋白云堆。
忽悔轻抛云水来,便将鹤去指林斋。生涯琴剑外无物,日逐醉吟中遣怀。
旧隐居常因梦到,尘游动是与心乖。送君翻自嗟羁滞,木叶脱时还计偕。
数程奔走倦征车,喜过蓬仙旧隐居。秀气峰峦排户牖,清风楼阁锁图书。
一从高步东山起,重见深秋少室虚。无计墨君堂上看,林间猿鹤共踌躇。
千首诗兼百首文,宗韩之子拾遗孙。吾乡此道嗟几绝,先世馀风喜仅存。
三变声名徒自惜,平生襟抱向谁论。相知惟有贫相见,拨置穷愁付酒樽。
心游太古后,转觉此生浮。天外知何物,山中著得愁。
岸花低草色,潮水逆江流。消尽盈虚里,令人白尽头。
剩水浸秋碧,馀霞占晚红。浩歌鸣鹤后,柔橹泛鸥中。
酒戒情难遣,诗吟老未工。怀哉真面目,助顺企清风。