自我远行游,故庐今始归。
如何廿载间,旧事都已非。
曳杖过比邻,相呼寻故知。
不见垂白翁,但见初长儿。
我园既稍葺,我田亦就治。
种秫酿美酒,拾薪煮豆糜。
一笑集亲朋,相从说暌离。
以之感畴昔,俯仰多所悲。
人生一世中,所忧渴与饥。
力耕给其用,此外更何思。
便当息吾驾,皓首以为期。
团团七华扇,名在制久缺。
感君裂纨素,与蒙却烦暍。
入手讶如珪,映容疑学月。
玩之炎气消,握之微风发。
却愿暑长在,无使君暂歇。
野人炮鹿脯,邀我步烟扉。暖圃融春雪,寒罾挂夕晖。
花残岩蜜熟,松老茯苓肥。薄醉林皋晚,樵歌下翠微。
径窄蹄防滑,滩高吼不停。恶禽啼月黑,怪石卧风腥。
磷火穿林出,村庞隔岸听。猜详投宿处,一路逐流萤。
江心一簇翠夫容,金碧晶荧殿阁重。隐士有缘来化鹤,梵王无语坐降龙。
钟声两岸占昏晓,海眼中泠湛夏冬。八十高僧供茗罢,细谈苏米旧时踪。
暂抛彭泽故园归,趁见春山笋蕨齐。不谓简书诚可畏,便寻渔钓欲重携。
故人念我勤车马,走笔题诗寄象犀。欲遣长须无以报,太牢滋味愧羹藜。
夜凉天地疑无暑,雨过溪山都是云。野色每从楼上得,秋光肯向市中分。
凭谁唤起篴三弄,容我借来鹤一群。定有仙人沽酒醉,海波新染白榴裙。
卜邻本乡里,相见即欢欣。人生散与聚,有如川上云。
向来枉驰骛,尘事多纭纷。晚节颇闻道,尚友千载人。
叹息复叹息,别离负殷勤。今朝好风日,出门随所欣。
南山拭晴翠,矫首天无云。山深寡人事,可以遗世纷。
乃知紫芝曲,俱是逃秦人。荷锄筋力倦,未敢辞其勤。
角蛇啼,翼虎飞。百年凤凰坏,五色鹓雏饥。盲风怪雨连三月,青天白日宁无时。
去年今日访庞公。也匆匆。去城中。回首青山,带雨汗颜同。
茅屋破来风转急,愁杀我,浣花翁。
今年一笑喜相逢。海榴红。照帘栊。休把闲愁,牵系废歌钟。
请看灰飞千里草,金满坞,总成空。