嘉树何年植,秋风万顷黄。寒沙频弄影,落日远浮光。
锡贡珍堪拟,侯封富莫强。孔明亦贻后,负郭只田桑。
兵火频年巳可怜,今来江浒有渔船。穷猿远度藤萝月,小犊深耕桑柘烟。
喜听虞廷初振旅,犹闻范老旧筹边。几回虎帐论心处,坐我春风玉树前。
建安七子云锦裳,东阿冠佩俨帝傍。
美人依约驻何许,卮言和饰含芳芗。
虎头妙处似痴绝,丹青貌出花边月。
空词无色重徘徊,多态有颦转萧屑。
软风吹香态耳苍,蘅皋芝田晴翠长。
玉笙飘断牵情梦,羽葆翻开雇影光。
兰钗横峨双凤翥,调高不染巫峰雨。
龙髓生霞谢露铅,蝉衫如水萦金缕。
瀛洲学士老率更,服暗编简谁施嫱。
平生肝肠忽妩媚,神气钩画同飞扬。
阅晋经唐今几昔,光景常鲜日月白。
绍兴天子曾品题,价重珊瑚何翅百。
吾闻商雒神灵居,祗今王会临皇舆。
原公翊我九畴主,更睹龟呈绿字书。
问俗来山郭,携春到隔溪。花香破禅寂,林樾受莺啼。
欲和观音偈,聊乘醉墨题。閒云若留客,不肯为余西。
夕阳下,酒旆闲。
两三航未曾着岸。
落花水香茅舍晚,
断桥头卖鱼人散。
蔷薇露,荷叶雨,
菊花霜冷香庭户。
梅梢月斜人影孤,
恨薄情四时辜负。
天教富,莫太奢。无多时好天良夜。看钱奴硬将心似铁,空辜负锦堂风月。
虚空无处所,仿佛似琉璃。诗境何人到,禅心又过诗。
古驿成幽境,云萝隔四邻。夜灯移宿鸟,秋雨禁行人。
废巷荆丛合,荒庭虎迹新。昔年经此地,终日是红尘。
天孙织云春锦红,玉梭误入乘刚风。一夕变化云冥濛,海水起立为珠宫。
坐令年年机杼空,谁与黼黻上帝躬。求梭不得愁鬼工,安知入君怀袖中。