内苑繁华柳放丝,御沟流水涨胭脂。欲将心事题红叶,未识随流付阿谁。
锦帐开桃岸,兰桡系柳津。
鸟歌如劝酒,花笑欲留人。
钟磬千山夕,楼台十里春。
回看香雾里,罗绮六桥新。
西风聒耳过黄芦,万水东流草树枯。蟾阙一年秋色远,鹊桥万里客心孤。
青山故国新丰市,芳草王孙旧酒垆。壮志未磨天地阔,剑光耿耿照江湖。
日午山中道,停骖进步难。碱侵苔径滑,风吹毳袍寒。
匡国终无补,全身尚未安。一尊茅店酒,强饮不成欢。
翠螺山前江水清,采石矶上山烟横。王孙一去无消息,万古江山空复情。
忆昔星精初破梦,天上神官亲抱送。暂令金宿歇光芒,要使人间识麟凤。
一朝名字闻金阙,狂歌痛饮君王侧。题诗不识高将军,一曲清平留不得。
浔阳白日风翻波,夜郎宵雨瘴烟过。到处天涯感流落,逢场啸傲从讥诃。
归来偶过青山趾,牛渚茫茫月如水。两浆船头著锦袍,醉吟百尺沧波里。
船在江心月在天,江妃月姊斗婵娟。翻身一跃骑鲸去,长庚炯炯光依然。
至今明月清风夜,疑有笙鹤来山巅。
正淡烟疏雨,梅子黄时,清和天气。阿母当年,暂辍瑶池会。霞帔星冠,霓旌羽纛,下碧霄云际。恰与瞿昙,同时共日,降人间世。裼寝开祥,斑衣祝寿,一种灵椿,两枝仙桂。满引玻璃,且向今宵醉。待看阶庭,蓝袍交映,奉板舆游戏。到得蟠桃,熟时归去,已三千岁。
朝吟暮醉两相宜,
花落花开总不知,
虚名嚼破无滋味。
比闲人惹是非,
淡家私付与山妻。
水碓里舂来米,
山庄上饯了鸡,
事事休提。
空山虽有寺,净土已无僧。蛙閒登荒殿,鼯穷窜寿藤。
法身经雨绘,慈相任尘缯。销歇有如此,令人感慨增。
行庐山色暝,七夕夕郎归。引手明河近,回瞻列宿稀。
新凉生禁树,余曝入宫衣。天巧宜频乞,惟于宦路非。
万卷堆中种眼花,睡魔亦厌夜深茶。平生不草长门赋,岂有黄金送酒家。