侧耳桥边听,声声在翠微。
自甘留此坐,何苦劝人归。
院悄惊春昼,山空恋夕晖。
得如鸥与鹭,对我欲忘机。
沉沉衰气送深凉,犹有残枝愿舞霜。若辈不材皆可杀,是谁乘便欲当阳。
心情到处藤扳藟,世界而今海种桑。故国山河乔木在,泣成清露满衣裳。
老眼看春得几时,少陵从此典朝衣。烟笼芳苑迷胡蝶,月落空山叫子规。
乡国音书秋水阔,江湖亲识晓星稀。沙边白鸟能相近,应为年来已息机。
皓天舒白日,灵景耀神州。
列宅紫宫里,飞宇若云浮。
峨峨高门内,蔼蔼皆王侯。
自非攀龙客,何为欻来游。
被褐出阊阖,高步追许由。
振衣千仞冈,濯足万里流。
寄迹画茅下,深山树绕村。清风来竹榻,明月顾柴门。
志业千秋远,书香一履存。鸟啼花落处,随意蹑云根。
儒冠儒服委丘墟,文采风流化土苴。
尚有陆生坑不尽,留他马上说诗书。
公馆岁将阑,更深不觉寒。宦情甘寂莫,民隐苦艰难。
渡近潮声逼,窗疏夜色残。何人沽美酒,小酌暂成欢。
寒暄倏代序,日月递盈缺。黄鸟鸣北林,芳华恣欣悦。
暄飙荡愁心,轻霜变华发。南园桃李树,累累多结实。
嗟我兰蕙花,芳馨坐销歇。涉江复何慕,揽佩不忍结。
百草非不芳,庭树日萧瑟。感物增惋伤,沈忧转凄咽。
窗外晴山竹半遮,竹根流水细鸣沙。小园寂寞春无赖,蝴蝶飞来绕菜花。