平生最好月,况此秋夜阑。
长风送荡漾,浩露况团团。
仰头视虚空,光彩如可餐。
星辰敛芒角,河汉收波澜。
更无微云翳,挂此白玉盘。
六合静皎皎,万木凉珊珊。
为尔废昏卧,裴回更漏残。
更登高处坐,历历见湖山。
爽气集冰雪,清心生羽翰。
便欲御泠然,因之游广寒。
一临天池水,沐浴随飞仙。
望入青峦驿外楼,风烟迷目使人愁。嗟谁杳杳云中鹤,愧尔翩翩江上鸥。
斗酒笙歌聊说剑,宦情天地只虚舟。汀兰岸芷犹相待,逝水无声尽日流。
残雪梅花月满庭,送君移棹访湘灵。几行归雁云边断,无数寒山江上青。
罨画一尊虚载酒,武昌孤剑又侵星。平生漫说无同调,好向三闾吊独醒。
春海镜长天,青郊丽上年。林光虚霁晓,山翠薄晴烟。气暖禽声变,风恬草色鲜。散襟披石磴,韶景自深怜。
边城与明月,俱在关山头。焚烽望别垒,击斗宿危楼。
团团婕妤扇,纤纤秦女钩。乡园谁共此,愁人屡益愁。
关山陵汉开,霜月正徘徊。映林如璧碎,侵塞似轮摧。
楚师随晦尽,胡兵逐暖来。寒笳将夜鹊,相乱晚声哀。
君此卜行日,高堂应梦归。莫将和氏泪,滴著老莱衣。岳雨连河细,田禽出麦飞。到家调膳后,吟好送斜晖。
玉阶一叶梧桐下,落尽红莲冷香树。银河皎洁无纤云,辘轳金井寒泉泻。
惊秋鹦鹉倦无言,微霜昨夜凝鸳瓦。绣帏风静炉烟袅,瑶瑟湘灵韵斯杳。
洞庭水满衡岳高,归梦池塘有青草。大椿轮囷竦卷阿,棣萼花开月圆好。
安得神仙驻景方,世免别离人不老。
落叶枫林两岸秋,曾于南浦动离愁。只今一片江头月,不照归舟照去舟。
日暮微风起,菰蒲叶有声。晚烟横古渡,皓月满荒城。
渔火前村暗,疏钟远寺鸣。篷窗镫独伴,孤客不胜情。