世人每嫌春去速,我今只恨春来迟。清明已过犹飞雪,景奇可异非其时。
千林远望嗟枝瘦,细察方知蕾似豆。待之半月复兼旬,消息沉沉春不透。
九十春期不待人,何年陌上花枝茂。主人招宴烦恼除,谈玄谈艺语如珠。
素障高张钱选画,池塘乐事草虫图。画工巧笔何由现,凭借明灯烘背面。
千年平视难得真,神妙秋毫今始见。翠带波萦水荇柔,红绡翅薄蜻蜓倦。
蚱蜢雄踞臂怒张,汹汹欲向谁挑战。蚊团隐约暮天浮,嗡嗡恍惚声成片。
荷叶虽残绿尚妍,低昂好作水中天。护它蛙伴双双坐,闲话今年并去年。
我自离家千万里,春风往往吹愁起。登楼何处望云山,蓟北潇湘期梦里。
今看此画心意投,花鸟虫鱼各自由。我亦开怀权自适,悠然与作逍遥游。
叠翠倚峥嵘,森然众木荣。两条寒玉迸,一槛暑风清。
幽意凭分泻,微澜更合成。谁知阛阓里,扃户小蓬瀛。
谁使霓裳逞细腰,随风尽日袂飘飖。
飞花却讶春将遍,舞片还惊易销。
看熟似同鸥过渚,兴仙刚道鹤冲霄。
吟成谁与相酬酢,赖有疏梅伴寂寥。
夜来春色到山家,贲及林邱改物华。五殿未缘酬一得,九原何意宠三加。
千峰雨合膏为润,万里云同玉作花。黄燎音容在何处,空馀涓滴酹茅沙。
雨冷絺衣初觉单,清秋寓直玉堂寒。
蒙蒙宿雾昏鳷鹊,猎猎光风转蕙兰。
藓积书筠尘不落,云生砚水墨无乾。
十年曾向伊川卧,长忆閒中梦寐安。
诡御羞禽获,随车忍兽呼。
为敺须桀纣,况逐欠陈吾。
山阳郭里无潮,野水自向新桥。鱼网平铺荷叶,鹭鸶闲步稻苗。秣陵归人惆怅,楚地连山寂寥。却忆士龙宾阁,清琴绿竹萧萧。
大庾岭头春信早,十月梅开照晴昊。曾骑官马陇头来,百里梅花夹驰道。
夫君元是岭南人,自言家近罗浮村。种梅绕屋一万树,玉为肌骨冰为魂。
得官远向西湖住,喜与林逋作宾主。梦回酒醒霜月寒,又见梅花在窗户。
笑倩傍人为写真,相看如见岭头春。一声长笛月欲落,肠断梅花身后身。
满城风雨近重阳,一舸烟波入醉乡。
心事已同鸥岛白,眼界空有云山苍。
酒安能管兴亡事,菊亦颇复时世妆。
何似长歌明月里,月明天阔地更长。
穷冱惟沙漠,昔闻今信然。行人鬓有雪,野店灶无烟。
白草牛羊地,黄云雕鹗天。故乡何处是?愁绝晚风前。