黄金昏刀白玉环,藓花古血寒斑斑。
皇天生物有深意,入树伐石无坚顽。
丈夫意气岂儿女,事变亏成争一缕。
拔天动地风雨来,环响刀鸣夜飞去。
世间万事须乘时,古来失意多伤悲。
呜呼宝刀在手无能为,不知去后郁郁令思。
芳洲生萍芷。宿雨收晴浮暖翠。烟光如洗,几片花飞点泪。清镜空余白发添,新恨谁传红绫寄。溪涨岸痕,浪吞沙尾。
老去情怀易醉。十二栏干慵遍倚。双凫人惯风流,功名万里。梦想浓妆碧云边,目断归帆夕阳里。何时送客,更临春水。
庐阜西头是谪仙,篮舆正欲上青天。
霓旌羽盖何时返,怅望洪崖阻拍肩。
偶因剡荐误乘骢,行遍滇南障塞中。士习渐看邹鲁盛,提封应比汉唐雄。
金笳夜吸榆关月,画帜晴摇渌水风。喜有台端曹宪副,贤劳处处筑儒宫。
驱马城西阿。
遥眺想京阙。
望极烟原尽。
地远山河没。
摇装非短晨。
还歌岂明发。
修服怅边覊。
瞻途眇乡谒。
驰盖转徂龙。
回星引奔月。
乐去哀镜满。
悲来壮心歇。
岁华委徂貌。
年霜移暮发。
辰物久侵晏。
征思坐沦越。
清氛掩行梦。
忧原荡瀛渤。
一念起关山。
千里顾丘窟。
移根自远方,种得在僧房。六月花新吐,三春叶已长。
抽茎高锡杖,引影到绳床。只为能除疾,倾心向药王。
为病比来浑断绝,缘花不免却知闻。
从来事事关身少,主领春风只在君。
饮者之名历代传,刘伶李白酒中仙。六旬花甲须臾事,人世几何享百年。
闭户凋群木,渺然岁月过。自怜为疾久,不复使情多。
倚树暮禽集,曝檐初日和。本无閒散意,聊此慰蹉跎。
旧厌书签少,新知药味多。就閒惭子职,因病贵天和。
道欲依平澹,言先戒沓拖。乐幽初见性,不独避风波。