文帝为君固有馀,岂容流涕复长吁。单于可击非无策,表饵陈来术已疏。
前日使君佩铜鱼,雅望已合升华涂。一遭黯黮诚非辜,人为叹愤我若无。
夷州已非人所居,况复筦库治赢馀。幸及瓜时笑还都,襟怀落落真丈夫。
导漾自嶓冢,东流为汉川。维桑君有意,解缆我开筵。
云雨从兹别,林端意渺然。尺书能不吝,时望鲤鱼传。
初华才过小荷身,晓露沾红点点匀。
莫为愁心偏倚望,清江元有未归人。
天子欲宽南顾忧,绣衣曾是旧人求。
山川不改元负采,父老能言昔政猷。
襦裤疲民应枕奠,纪纲新度觉钱流。
年灵一种同天地,雨露何偏十四州。
芦荻烧残孟德舟,洞箫吹彻子瞻愁。昨从赤壁矶头过,水冷鱼惊月一钩。
西汉右文治,间气产名儒。一推贾长沙,一推董仲舒。
其实王佐才,董犹逊不如。董氏谈王道,理尚悬诸虚。
贾生论治道,剀切握其枢。苟施诸实事,七国害先除。
其馀推本图,治可返唐虞。惜哉忤绛灌,谪向长沙居。
郁郁赍志没,身后丛毁誉。东坡好论人,曷不以身试。
时当熙丰朝,荆公正言利。章惇吕惠卿,附和俱得意。
何不迎合之,而亦触其忌。放逐老江湖,与贾复何异。
责己固已疏,责人无乃备。人才升降间,世运关隆替。
汉治不复古,端因疏贾谊。
风休露欲下,云过月如走。一尊良夜初,万事中年后。
大白真仙人,俗客匪其偶。孤斟不成欢,引影作三友。
我今笑问影,颇亦解事否。既能随我身,胡不开尔口。
倾杯月入怀,停杯月在手。此月岂真月,不饮复何有。
长江西来雨如雾,赤壁苍苍风雨暮。
草木犹疑横槊时,尘沙尚忆焚舟处。
乌林渡口下舳舻,曹瞒已料无全吴。
阵前部曲奔先主,眼中谈笑轻周瑜。
君臣谋合士贾勇,玉帐旌旗亦飞动。
楼橹晴空烟焰高,鱼龙白日波涛涌。
荆门牢落驻残兵,野旷不闻鼙鼓声。
战骨秋埋湖外草,捷书夜报石头城。
雄图霸气两消歇,地老天荒秋一叶。
石上残碑过客题,沙中古剑渔人得。
汉王祠枕碧山隅,诸葛台荒野鸟呼。
千年忠义出师表,万里江山八阵图。
娟娟微月小庭西,月下幽人影自随。赖有寒梅伴愁绝,一枝清艳耿疏篱。