江南草长莺乱飞,柳花如雪粘人衣。龙头画舫送将归。
送将归,两持楫。妹桃根,姊桃叶。
自别高居二纪馀,今朝重到懒踟蹰。
山川胜景依然在,屈指交亲一半无。
关山一片月,扬彩射金微。
胡马中宵动,天街七晕围。
将军横塞角,少妇捣边衣。
为有刀头望,长看破镜飞。
木末秋云飞,晚霞不成霁。凉风动虚幌,杂卉媚幽砌。
坐对日西匿,遥空但阴翳。向夕蛩声来,秋心忽满地。
焚膏手残帙,万籁感情思。羡他邻妇织,已为岁寒计。
关山片月迥含秋,万古长悬青海头。
愁杀清光照沙碛,秦时白骨未曾收。
凭阑一望白云重,松竹萧森裛露浓。
树外连漓流不断,依稀如听秣陵钟。
织烟凝雾一丝丝,洒遍东风绿野滋。弱柳萦愁低翠黛,落花无力湿燕支。
凉生深院燕归早,润逼熏笼香散迟。苔色满阶帘不卷,午馀销倦独吟诗。
秦军未解邯郸围,燕丹新自秦城归。
仰天叩心发长叹,燕山六月寒霜飞。
质子当年苦拘迫,马为生角乌头白。
归来倾国思报仇,不知谁是桥边客。
忽闻燕市多侠徒,时相哭泣时欢呼。
百金求得赵七首,千里献将燕地图。
慷慨于期头在箧,落日征车犹未发。
声断谁知筑里心,歌残试看冠中发。
荆卿一去不复还,至今易水流潺潺。
黄沙迢迢照孤月,祇今行者凋心颜。
江边出相送,君去我当返。
徘徊未忍还,孤帆夕阳远。
二月江城客,春愁入酒醺。登高见天末,别浦有归云。
明日家书去,征帆带夕曛。梅花不堪折,岭上落纷纷。