有酒当歌,歌亦莫苦。来日如归,曾不俟我。牙须䰄䰄,积水生苔。
苔生水枯,使我心哀。青天为舟,日月为桨。渡我百年,他人嗣往。
蜉蝣匪短,嵩岳匪长。人悲有余,我乐未央。何用为乐,与彼婴儿。
仰视苍苍,生不自知。何用为乐?与彼草木。蒙蒙尔心,俾无饥渴。
何用为乐?与彼山阳。朝行九州,夕不遗光。何用为乐?与彼瓦石。
中无肺肠,饮食不得。何用为乐?与彼浮云。逢逢天飞,首尾无因。
何用为乐?与彼流水。出入鱼腹,长生无死。生死同寄,形影俱虚。
但当欢乐,终我须臾。
烛花红死睡初醒,一枕孤怀病客情。
海上有山应大梦,人间无路可长生。
乾坤意入凭栏阔,风月人归似旧情。
汉殿香销春寂寂,夕阳无语下西城。
亲交莫绝,秉烛莫灭。来日孔怀,如何易别。营营百年,万虑难捐。
在乐滋忧,当歌慨然。人生如蚕,食桑于野。桑少防饥,桑多防泻。
茧成自殉,竟何为者?我欲终此曲,挥泪不能长。白头莫照镜,照镜悲流光。
少小诗才苦不纵,束缚霜毫万牛重。有如工女立寒窗,刻剪衾裳作鸾凤。
虽然十指尽僵裂,神物焉能为我用。十年学诗祇自惭,那有一篇堪百讽。
一自明湖醉风雪,复出从军事鞍鞚。青磷白骨皆眼见,恨蕊愁花亦心痛。
夜镫草檄百纸空,晓月吹铙万夫閧。玉貌歌来尚战场,金朽丐处均厮从。
从此豪情风雨至,倏忽高歌鬼神送。流黄夺得九张机,织出天衣尽无缝。
李杜韩苏生不再,衮衮群儿空簸弄。放翁诗诀已轻传,清钟谁更敲秋梦。
静夜新雷雨欲滋,无端愁为落梅支。因追灞上初春日,转念孤山二月时。
香雪易飘风细细,飞琼难挽柳丝丝。问梅那得情如我,祇恐桃花笑也痴。
何日山中住,山中我旧知。茅堂深竹里,螺径夕阳时。
黄蝶穿篱疾,闲云出岫迟。今朝对明镜,愁见发成丝。
毓秀深闺迥异人,两间正气自能存。宁教香骨埋黄壤,未许焦头折翠钿。
烈日争光三道远,高风励俗百年传。遥遥华胄真无愧,应有芳名著简编。
齑盐饘粥是清缘,火宅焚空不受煎。枕上黄粱销绿蚁,观中白骨长青莲。
身留蛮触交争国,梦入羲皇极乐天。五十六年吾事毕,时间贪恋总全捐。
寂寂玄扃列古松,高冈若斧已成封。凭枝挂剑非无札,载笔争铭尚有邕。
梦去终教魂化蝶,泉中应比尔为龙。天怜伯道遗犹子,寒食馀钱岁自供。
蛟川见君蛩然喜,虎须猿臂一男子。
三尺雕弓丈八矛,目底倭奴若蚍蚁。
一笑遂为莫逆交,剖心相示寄生死。
君战蛟川北,我战东海东。
君骑五龙马,我控连钱骢。
时时戈艇载左馘,岁岁献俘满千百。
功高身危古则然,谗口真能变白黑。
赭衣关木为君冤,君自从容如宿昔。
顾我无几亦对簿,狱中悲喜见颜色。
君相圣明日月悬,谗者亦顾傍人言。
贷勋使过盛世事,威弧依旧上戎轩。
君今耀镇狼山曲,云龙何处更相逐。
春风离樽不可携,短歌遥赠亦自勖。
与君堕地岂偶然,许大乾坤着两足。
一度男儿无两身,担荷纲常忧覆泬。
皓首期君共努力,秋棋胜着在残局。
燕然山上石岩岩,堪嗟近代无人涘。
与君相期瀚海间,回看北斗在南关。
功成拂袖谢明主,不然带砺侯王亦等闲。