黄叶无人径,支床卧冷烟。诗寒收石气,云活养松年。
铜井一林雪,寒山千尺泉。此间傥相见,除是不谈禅。
示灭师何速,空遗塔此中。僧闲四海锡,谁复九年风。
鸟外千峰绕,人间一径通。寥寥朝与暮,唯有白云同。
玉人风味夙相亲,骨法多奇巫峡神。何幸丹青烦右相,坐令虚室四时春。
日出过山头,日入宿山下。
我行山亦行,隐隐似奔马。
朝昏山送迎,山意自倾写。
借问征途间,谁如此山者。
霏霏灵液重,云表无声落。沾树急玄蝉,洒池栖皓鹤。
流尘清远陌,飞月澄高阁。宵润玉堂帘,曙寒金井索。
佳人比珠泪,坐感红绡薄。
独漉独漉,一反一覆。南山有虎,北山有鹿。安知造化有循环,否极之时终当复。
南公伤心武关客,三户人烟悲欲咽。阿孙亦号楚怀王,居巢老人定奇策。
牧羊立后原无功,卿子冠军非英雄。渡河九战钜鹿震,入关一炬咸阳红。
将军自王等闲耳,徙帝上游嗟已矣。谁令击杀临江中,缟素翻怜汉天子。
由来反掌成儿嬉,君家世将宁如此。舣船下马呼天亡,咫尺江东非故乡。
亡秦必楚楚事毕,岭云郢树同苍凉。君不见郴州城西一抔土,碧血斑烂雪花舞。
寒销白虎墓门空,更听明年啼杜宇。
岁云莫矣百工休,独持千古供索游。丈夫礌落如天日,促促胡为升斗谋。
望尘下拜乃东市,山中茹芝可白头。呜呼此道弃如土,眼中历历圣贤蠹。
乡里小儿纥那歌,前辈先生八风舞。欲挽东流无万牛,抱膝长吟听更雨。
马头閒觉入从容,叠嶂清秋度百重。长见孤云能作雨,未应片水不藏龙。
花村几处连修竹,涧石谁家倚瘦松。本若无心许明代,好寻巢许此韬踪。
马头间觉入从客,叠嶂清秋度百重。
长见孤云能作雨,未应片水不藏龙。
花村几处连修竹,涧石谁家倚瘦松。
本若无心许明代,好寻巢许此韬踪。