洞老寿松椿,高名古绝群。乱山泉㶁㶁,举世事纷纷。
使者持丹诏,先生卧白云。方今莫招隐,君德正华勋。
庵岩归隐绝纤埃,内外中间安在哉。正似无心云一片,等閒随雨出山来。
丞相南征定有无,幕中谁是骋良图。
遥知贼胆纵横破,绕帐生犀一万株。
瑞木辞天汉,因风响触楹。光催晓鸡误,素失白鹇惊。
冰柱随门见,瑶林逐径成。南州多疠鬼,藉汝胜鏖兵。
静女不下堂,游子志四方。
五花骄马金络脑,出门仆从生辉光。
草青沙软湿春雾,玉蹄联翩踏花去。
楼头明月阙又圆,西风一夕生庭树。
明璫缀以木难珠,锦衣系以貂襜褕。
青眉玉颊为谁好,天阔飞鸿无素书。
今年花落容华在,明年花发容华改。
离鸾别鹄不自怜,人生难得长少年。
风流浑似内家妆,也想春风不分香。
从得倾城与倾国,牡丹人道是花王。
云上江天意已浓,化机先下隔年功。明吞夜后梅花月,狂弄春前柳絮风。
清悟胸襟吟更逸,寒惊毛骨醉还空。渔蓑归去岂其乐,相贺惟闻田舍翁。
昨宵雨未足,斸畦俟南塘。果闻北山雷,檐溜夜已长。
开门阴正重,匝地垂千杨。朝日尚未升,风条自轻飏。
环村水尽白,丹杏独含光。荷锸向陇上,但闻土膏香。
邻里尽言好,吾欲良亦偿。勤劬待一饱,四体诚安康。
相与不相负,莫若种稻粱。
朔风一夕结层阴,奇货居来更易寻。器异山涛仍玉璞,坐无王衍亦瑶林。
世间百色是诳,见中一句成非。花开花落有种,雁南雁北同归。