青山楼阁楚江东,身在苍茫晚色中。
故国自遥难望见,不关春树雨溟蒙。
山上离宫魏故基,黄金佛阁到今疑。异时人读清凉传,应记诸孙赋《黍离》。
一国春风帝子家,绿云晴雪间红霞。香绵稳藉僧溪草,蜀锦惊看佛钵花。
沈沈龙穴贮云烟,百草千花雨露偏。佛土休将人境比,谁家随步得金莲。
颠风作力扫阴霾,白日青天四望开。
好个台山真面目,争教坡老不曾来?
西北天低五顶高,茫茫松海露灵鳌(áo)。
太行直上犹千里,井底残山枉呼号。
万壑(hè)千岩位置雄,偶从天巧见神功。
湍(tuān)溪已作风雷恶,更在云山气象中。
山云吞吐翠微中,淡绿深青一万重。
此景只应天上有,岂知身在妙高峰?
灵鳌:神龟。古代神话传说,渤海之东有大壑,下深无底,中有五仙山(瀛洲、蓬莱、方丈、员峤、岱舆),常随波漂流颠簸。上帝使十五巨鳌举头顶之,五山遂屹立不动。
井底残山:指诸山与五台相比,如在井底。
天巧:指天然形成的五台岩壑景象。神功:鬼斧神功,非人力所能及。
湍溪:急流的河溪。风雷恶:形容水流声巨响如雷。
翠微:青翠的山峦。此句说云雾在青翠的山峦间飘荡出没。
妙高峰:佛教传说中的最高峰,这里代指五台山。
城南北风朝卷沙,将军开宴树大牙。黄须健儿饱酒肉,十十五五来将车。
尽驱丁男作生口,鬼妾鬼马充其家。呜呼上天不可问,道旁观者徒咨嗟。
篱畔黄花翠竹,雨后青山白云。此是山中活计,莫教俗士知闻。
密州三月犹有寒,地平更在大海上。昨朝雨止气已晴,今日繁阴北风壮。
城南蹙水傍城流,几处垂杨系小舟。传闻寂寂无车马,红杏夭桃各自稠。
畴昔东家一亩宫,推尊昭代比天崇。
弦歌未辍文斯在,俎豆亲陪献有终。
采藻载歌思泮水,浴沂行咏舞雩风。
自惭谬玷诗书走,未羡诸儒舍盖公。