风色向林际,冷吟还水边。夕阳晴照雪,归鸟暮沈烟。
树远分高寺,山昏合冻天。仍怀北城下,镫火独萧然。
白金铺野玉堆檐,独上危亭喜再瞻。多积岂能填涧底,已高犹未累山尖。
碎声著物飘来急,寒色侵人霁后添。时节霏霏未还役,贼平消息愿重占。
寒结浓云布晚空,六花撩乱舞东风。素娥裁剪无多力,青帝陶镕第一功。
岁暮祥开三白好,春回瑞应万方同。丰年有兆群心悦,题咏应惭句未工。
运行元化不参差,四极中华共一时。正气才随灰律变,
残寒便被柳条欺。冰融大泽朝阳觉,草绿陈根夜雨知。
不信风光疾于箭,年来年去变霜髭。
风搅长空寒骨生,光于晓色报窗明。江湖不见飞禽影,
岩谷时闻折竹声。巢穴几多相似处,路岐兼得一般平。
拥袍公子休言冷,中有樵夫跣足行。
六年守郡在天涯,冬暖无因见雪华。
今日复看千里白,强怜寒色作诗夸。
卧听窗外扑春虫,逗晓緌緌搅太空。万径千山孤鸟绝,八荒四海一云同。
寒声静起瀌浮外,生意深藏肃杀中。乘兴俓思游剡曲,狼烽明灭又天东。
吹万不同无数风,人间遂有水晶宫。玉龙夜战三更月,铁马秋行万里空。
老尽蓬心松柏独,起来蒿目地天通。兰亭尽足方金谷,只诧粗人论未公。
僵卧闭湥户,端居拥短裘。同云千嶂合,朔气六霙投。
带雨完偏损,牵风落仍浮。轻盈怜舞态,消没似娇羞。
柳絮惊三月,蓬壶梦十洲。无情窥户牖,随意度帘钩。
野径行应断,长江湛不流。远征愁堕指,老去感搔头。
扫径情偏懒,烹茶兴不侔。新诗怀蹇骑,狂叫喜登楼。
秋月迷清昼,天河洗赤陬。影沉知过鹭,声起得眠鸥。
凛凛为谁烈,飘飘不自由。暂因留市郭,终只恋林丘。
阴极亨阳德,光寒夺夜篝。终为江海泽,不作沼池沤。
直拟山川重,应贻鸟鼠愁。太平先有象,孤淡傲无俦。
玄兔迷湥穴,苍鹰懒下鞲。梅姿争自媚,柳脆怯枝柔。
隐几怀中立,浮槎忆子猷。欲披王氏氅,更泛剡溪舟。
北客南来十五春,今年春雪妙洪钧。
梅花著子无堪比,柳絮藏条未有因。
何限萌芽烦蹙缩,几多峰岭倦颦伸。
红桃頮面还添粉,翠竹垂头讵辱身。
争似松枝擎蒨绚,恰如桂魄净埃尘。
无人敢琢非牢玉,有客曾歌是烂银。
一夜东风吹地匝,四檐甘雨落阶匀。
天公变化谁能测,坐看郊原景物新。