坐久明镫乱,寒风入彩帏。阑干七十二,何处笛声飞。
露冷风高天气清,中秋月色更发明。
扪怀永夜心同照,抱膝孤灯兴自倾。
漏尽欣无尘客坐,钟鸣恍有老仙迎。
归来最爱天机静,莫遣纷纷混世情。
隐德家声累世闻,考槃幽涧作闲人。夭红过眼随荣谢,菊秀兰香自占春。
为怜清净出尘中,喜逐仙山午夜风。弄玉去时云暗淡,飞琼下界月朦胧。
冰魂卧骨全真性,绝岛荒郊入化功。铁笛吹残人在否,依然深锁蕊珠宫。
大河以北近京畿,昨岁荒凉客解衣。疲骑穿城白昼静,春林巢鸟路人稀。
黄沙古道吹风雪,蔓草寒庐闭棘扉。汉帝于今尊卜式,柏梁应笑露台非。
握中有玄璧,本自荆山璆。惟彼太公望,昔在渭滨叟。
邓生何感激,千里来相求。白登幸曲逆,鸿门赖留侯。
重耳任五贤,小白相射钩。苟能隆二伯,安问党与仇。
中夜抚枕叹,想与数子游。吾衰久矣夫,何其不梦周。
谁云圣达节,知命故不忧。宣尼悲获麟,西狩涕孔丘。
功业未及建,夕阳忽西流。时哉不我与,去乎若云浮。
朱实陨劲风,繁英落素秋。狭路倾华盖,骇驷摧双辀。
何意百炼刚,化为绕指柔。
森森夜气落寒櫩,閒把离骚酒正酣。忽忆梅花不成语,梦中风雪在江南。
新命千龄启,鸿图累圣馀。天行应潜跃,帝出受图书。
礼若传尧旧,功疑复夏初。梦游长不返,何国是华胥。
侬(nóng)家鹦(yīng)鹉(wǔ)洲边住,是个不识字渔父。浪花中一叶扁(piān)舟,睡煞(shà)江南烟雨。
觉来时满眼青山暮,抖擞绿蓑(suō)归去。算从前错怨天公,甚也有安排我处。
我家在鹦鹉洲边住,是一个不识字的打鱼人。我在波涛中一叶扁舟上睡着了,外面下着大雨。
醒来时感到满眼青山都染上了暮色。抖擞绿蓑衣要回家去了。就算我从前错怪了天公,他也安排我做了渔翁啊。
鹦鹉曲:原名(黑漆弩),后因本曲首句易名为鹦鹉曲。侬:我,吴地方言。鹦鹉洲:在今昔对比武汉市汉阳西南长江中,后被江水冲没。此乃泛指。睡煞:睡得香甜沉酣。煞,甚极。烟雨:烟雾般的濛濛细雨。
抖擞:此作抖动、振动。甚也有:真也有,正也有。
炉煨榾柮烟容冷,酒泻茅柴春色轻。
夜坐不眠人悄悄,每梢随月绕窗行。