对酒歌,太平时,吏不呼门。
王者贤且明,宰相股肱皆忠良。
咸礼让,民无所争讼。
三年耕有九年储,仓谷满盈。
斑白不负载。
雨泽如此,百谷用成。
却走马,以粪其土田。
爵公侯伯子男,咸爱其民,以黜陟幽明。
子养有若父与兄。
犯礼法,轻重随其刑。
路无拾遗之私。
囹圄空虚,冬节不断。
人耄耋,皆得以寿终。
恩德广及草木昆虫。
陶令归柴桑,种菊满东园。累累故侯瓜,五色耀青门。
物畅乃适志,身约道弥存。世路浩漫漫,是处有波澜。
变故在须臾,忧来原无端。朝为云中龙,暮为阱中猿。
黄雀岂不高,挟弹有王孙。遗荣如敝屣,弃置宁足论。
兰釭灭尽换寒更,一枕馀香玉雪清。怪杀无情楼上笛,搅人春梦到天明。
江上春深万万枝,含枝带雨尽低垂。
不知此物关何事,今古令人怨别离。
幽夜虚斋榾柮炉,香茶美酒向谁呼。岁将穷处春将复,人到贫时事到无。
书卷自翻风叶乱,灯花细剔雨帘孤。丝丝一种清愁发,掩映寒梅野雀图。
清晨启重门,童子净洒扫。披衣视天宇,野旷日杲杲。
忆昨怀故园,似遭青山恼。一捐彼此念,适意无不好。
我性真坦率,逢人辄倾倒。非关渠我欺,摆落自不早。
凉飙吹衣裳,溪色映青稻。饮水读我书,逍遥以终老。
一片青山水四围,家家有竹护柴扉。
养成猿鹤通人语,放去牛羊识路归。
紫蕨甘肥轻鼎味,绿蓑安稳胜朝衣。
浮云遮断人间事,浪说桃源今世稀。
蒹葭漫漫秋风多,陂池水落枯苇柯。
青山断处落日下,欸乃一声渔子歌。
高秋鲈肥贱如土,换酒村场醉迷路。
夜深艇子舣前湾,依稀月照芦花浦。
对酒诚可乐,此酒复芳醇。如华良可贵,似乳更堪珍。
何当留上客,为寄掌中人。金樽清复满,玉椀亟来亲。
谁能共迟暮,对酒惜芳辰。君歌尚未罢,却坐避梁尘。
君子有酒,小人鼓缶。乃布长筵,式宴亲友。盛壮不留,容华易朽。
如彼槁叶,有似过牖。往日莫淹,来期无久。秋风悴林,寒蝉鸣柳。
悲自别深,欢田会厚。岂云不乐,与子同寿。我酒既盈,我肴伊阜。
短歌是唱,孰知身后。