梦回昼长帘半卷。门掩荼(tú)縻(mí)院,蛛(zhū)丝挂柳棉,燕嘴粘花片,啼莺一声春去远。
漫长的白天,午睡醒来窗帘半卷,院门深掩,酴醿花开得好鲜妍。蛛丝丝挂满柳絮绵,燕嘴里衔着落花片,黄莺儿声声啼叫向人报告春天已经离去好遥远。
荼縻:即酴醿。初夏开花,花草生,大型,白色重瓣。柳绵:亦作“柳棉”。柳絮。
平生最好月,况此秋夜阑。
长风送荡漾,浩露况团团。
仰头视虚空,光彩如可餐。
星辰敛芒角,河汉收波澜。
更无微云翳,挂此白玉盘。
六合静皎皎,万木凉珊珊。
为尔废昏卧,裴回更漏残。
更登高处坐,历历见湖山。
爽气集冰雪,清心生羽翰。
便欲御泠然,因之游广寒。
一临天池水,沐浴随飞仙。
一径坡陀里,山行已早秋。乱峰回落日,瘦马倦长邮。
渔渡枫林暗,人家槲树稠。休文饶古致,展卷思悠悠。
素几横秋水,轻寒漫玉琴。閒愁春雨歇,短梦落花深。
卧病生寥寂,相思久滞淫。归云千里外,杳杳故乡心。
千峰秀色倚天开,万壑春流绕地回。
太子坡前一双鹤,迎人飞过石桥来。
小园泥滑又妨行,破晓东风始放晴。
九十日春将解印,两三杯洒自寻盟。
花依好竹如年少,人对青山俱老成。
俗容不来清意足,一吟聊复畅幽情。
露冷风高天气清,中秋月色更发明。
扪怀永夜心同照,抱膝孤灯兴自倾。
漏尽欣无尘客坐,钟鸣恍有老仙迎。
归来最爱天机静,莫遣纷纷混世情。
披褐裹连城,谁怜后世名。艰难谙物态,老大减才情。
我既宁为我,卿还自用卿。家邻东海上,不负鲁先生。
媚娘巧作贯珠㗋,画扇团团半掩羞。唱到春山小颦处,一轮明月为花愁。
坐久明镫乱,寒风入彩帏。阑干七十二,何处笛声飞。