食尽须分散,将行几愿留。春兼三月闰,人拟半年游。风俗同吴地,山川拥梓州。思君登栈道,猿啸始应愁。
江岸梅花雪不如,看君驿驭向南徐。
相闻不必因来雁,云里飞輧落素书。
一样莺花二月天,饧箫声里兴萧然。三旬九食吾家事,不独今朝是禁烟。
漾舟汉江上,挂席候风生。临泛何容与,爱此江水清。
芦洲隐遥嶂,露日映孤城。自顾疏野性,难忘鸥鸟情。
聊复与时顾,暂欲解尘缨。跋涉非吾愿,虚怀浩已盈。
阗阗扰扰晚来閒,独倚危楼一望间。挈榼漫沽村市酒,开窗正对夕阳山。
月来虚馆谁家笛,风度疏钟到竹关。只有渔翁无简束,扁舟摇曳白云湾。
亭敞北风大,高秋气近冬。山寒坚草木,江怒斗蛟龙。
市远难呼酒,崖危欲借筇。夕阳看未厌,村岸冷云对。
武陵十里桃花水,遥接仙家洞天里。桃花不隐洞中春,引得渔郎来问津。
洞中墙屋开村落,石田沙田足耕凿。阴连绿树昼昏昏,鸣鸡吠犬东西门。
渔郎相见惊相语,共问今朝是谁主。秦家虐㷔逐飞烟,司马独主江南天。
尊前论罢长叹息,醉掩松窗卧苔石。明朝出洞归故乡,回首万壑云茫茫。
山中此景知无有,千载词人说盈口。我欲携书上钓船,洞口去觅桃花源。
白日晼晼忽西倾。
霜露惨凄涂阶庭。
秋草卷叶摧枝茎。
翩翩飞蓬常独征。
有似游子不安宁。
百寻古阁郡城东,帘卷前山一角风。哀壑有光星在底,明河无影月临空。
群生静息鸿蒙里,秋气森归耳目中。不是夜深能独醒,海门谁见日初红?
风光迟舞出青蘋。兰条翠鸟鸣发春。洛阳梨花落如雪。河边细草细如茵。
桐生井底叶交枝。今看无端双燕离。五重飞楼入河汉。九华阁道暗清池。
遥看白马津上吏。传道黄龙征戍儿。明月金光徒照妾。浮云玉叶君不知。
思君昔去柳依依。至今八月避暑归。明珠蚕茧勉登机。郁金香花特香衣。
洛阳城头鸡欲曙。丞相府中乌未飞。夜梦征人缝狐貉。私怜织妇裁锦绯。
吴刀郑绵络。寒闺夜被薄。芳年海上水中凫。日暮寒夜空城雀。