倾盖即相知,逢君白恨迟。
丘园遽为别,弧矢独何之。
云指真人气,风歌猛士词。
荒台如更上,莫及暮秋时。
忽得三巴信,郎归未有期。只言风浪险,不是薄情儿。
少侍武皇亲幸时,天闲赤骠寻常骑。当围一箭落双隼,万口啧啧称男儿。
天山夜捣单于垒,茐岭朝倾颉利师。琵琶帐底金凿落,刁斗营前铁蒺藜。
穰苴岂解知合变,孙武何曾识偶奇。当时只拟名不朽,誓向藁街悬贼首。
相如白璧还奉君,晋鄙兵符夺悬肘。谩说三徵出草莱,谁誇百步穿杨柳。
运筹不数张文成,决计浪传陈户牖。长笑廉颇惟善饭,也知樊哙徒誇酒。
蹉跎世事若浮云,阃外传喧寂不闻。帐下争趋新号令,道傍谁识旧将军。
对客龙钟羞讲武,逢人磬折学谈文。壁上蟏蛸翳双剑,门前鸟雀散三军。
愿得子方怜老马,还同魏尚叙前勋。
渔笛吹清夜,芦花深处闻。
岸穷天拍水,山静月笼云。
蛩哽声声切,萤明个个分。
任渠尘外事,城市日纷纭。
离别家乡岁月多,归来人事半消磨。惟有门前鉴湖水,春风不减旧时波。
洲畔芦花到野桥,晓风吹浪伴归潮。
醉中捉月怜波浅,别后看云恨路遥。
江月绕阑非故国,霜华惊梦又明朝。
问君鼓枻游何处,闲向髯翁试洞箫。
片语能令孙仲谋,气如山涌剑横秋。莫言诸葛成何事,万古忠言第一流。
江城风月总如斯,尚有仙楼占古陴。黄鹤倦看人醉酒,青莲应笑我题诗。
十洲花谢云空返,三户烟消水不知。惆怅秦关何处是,凭栏多在日斜时。
春光一去不重来,日日登山望九垓。岸虎水龙俱寂寞,高皇弓剑几时回。
荒村三月不肉味,并与瓜茄倚阁休。
造物於人相补报,问天赊得一山秋。