警盗何烦鼓夜挝,丽谯清昼卷高牙。春回和气一千里,雪与丰年十万家。
逋赋稍宽新得帖,军书不至早休衙。新年载酒须行乐,次第东风绕郡花。
桃笙乘势献微凉,纨扇无功送暑光。老病不嫌风露冷,莫教添作鬓边霜。
日日来看江上山,居人笑说使君顽。使君无事且乐此,尚恨尔来腰脚孱。
东华旅食逾十载,缁尘滚滚人如海。乡梦迷离意常醒,扪胸丘壑依然在。
此邦水与山俱清,我未来时熟其名。故交四方不可合,江云岭月知我情。
泰伯玄风远,延州德让行。阖棺追大节,树羽册鸿名。地户迎天仗,皇阶失帝兄。还闻汉明主,遗剑泣东平。朝天驰马绝,册帝□宫祖。恍惚陵庙新,萧条池馆古。万化一朝空,哀乐此路同。西园有明月,修竹韵悲风。
细雨当楼一榻深,楼前草色净沉沉。閒中倍念劳生事,冷处偏宜老衲心。
古殿且看千眼佛,高山休抚伯牙琴。莫疑当暑馀寒意,炎热须教雪满襟。
淮南昔繁丽,富庶天下称。管弦十万户,夜夜闻喧腾。
不徒竹西寺,歌吹相豪矜。一朝烽火急,廛市为沟塍。
风月无欢场,睥睨皆射堋。荒荒野月白,照地如寒冰。
自从画江守,岁岁输金缯。萧条闾井间,水旱又频仍。
我来经故里,日暮此一登。隋唐倏己往,遗迹几废兴。
江山极苍莽,望之涕沾膺。
槛外寒梅树,春前每自荣。芳香风并远,琼蕊雪争明。
梦逐罗浮月,愁闻羌笛声。龙城消息断,春恨几年平。
天东衔烛龙,光景照四溟。羲和揽龙辔,鞭策日夜征。
露华以春晖,霜叶当秋零。危柱无弱弦,急辕无留旌。
华发不再绿,彫颜宁重荣。良辰足行乐,羁旅难为情。
乌程有美饷,为人驻颓龄。玉指陈兰藉,歌钟閒鸾笙。
短章可娱日,意气聊相倾。
落霞深院静,暝色又黄昏。约梦镫留影,浇愁酒有痕。
秋风侵病骨,冷月吊诗魂。为惜清宵景,呼鬟莫掩门。
美女东城隅,红颜华灼灼。垂垂十二鬟,一一飞金雀。
初日照楼台,春游出宛洛。采桑攀远杨,搴芳捋丛薄。
行路何踟蹰,中心谅有托。不知谁家子,白马黄金络。
强言立道傍,翩然互酬酢。本非淇上姝,宁践桑中约。
家无薄幸儿,白头负前诺。赠妾双明珠,还君抵飞鹊。
日暮行归来,空闺守寂寞。