空阶积寒叶,不觉秋已深。离人滞远道,愁思何能任。
日夕登高原,畅情群木阴。羁禽尚有栖,漂没仍至今。
片云生东岭,顷刻薄北岑。愿乘凉飙度,反彼川上林。
十年踪迹走红尘,回首青山入梦频。
紫陌纵荣争及睡,朱门虽贵不如贫。
愁闻剑戟扶危主,闷见笙歌聒醉人。
携取旧书归旧隐,野花啼鸟一般春。
结屋此山间,柿阴浓昼暑。云从岩际来,向我窗中伫。
北上最高峰,下瞰临何许。爱彼南涧松,去濯清泠渚。
时来石上坐,月下闻樵语。风雨涧香过,石田响禾黍。
窗间独坐意翛翛,一盏寒灯伴寂寥。风是故人能自至,月为佳客不须邀。
金瓯泛酒飘春雾,石鼎烹茶响夜潮。千卷蕊珠閒诵罢,纷纷鸾鹤下青霄。
台中鼠子直须谙,信足跳梁上壁龛。倚翻灯脂污张五,
还来啮带报韩三。莫浪语,直王相。大家必若赐金龟,
卖却猫儿相报赏。
东馆总是鹓鸾,南台自多杞梓。日用读书万卷,
何忍不蒙学士。墨制帘下出来,微臣眼看喜死。
郊扉犹未掩,草径夕阴凝。
汝出亦扶病,人寻恰共僧。
竹多迟见月,风急屡防灯。
欲更与深语,盘桓恐不胜。
永兴书传右军法,碑楷无过孔庙堂。西安城武重勒石,善本旧推荣蔡张。
吾斋墨缘幸萃合,敢例三箧收遗亡。先生长歌昔题记,为我载赓银印章。
谢表兼摹群玉刻,篆书八字衔具详。黄银印出晋内史,三百年后传有唐。
官以人重印千古,那数会稽骠骑王。玉麟牢锁有谁见,异代出作虞书祥。
琼文照耀石墨字,光怪所聚神鬼藏。当时奇秘忍轻与,山阴遗韵东观扬。
银青光禄添故事,宝带不换梁公房。乃知精灵契翰墨,鹤口铜砚殊轻偿。
惜哉金石就沦绝,后人数典徒煌煌。我今前后三旧拓,并此临卷珍琳琅。
何殊永兴书石罢,永和文物归佩攘。牙签犀轴锦装褫,要附至宝缄青箱。
虞戈夜烛牛斗气,苏斋妙迹争腾芒。陶镕顽钝受心印,庶免算子诃香光。
舟过白龙崖,石笋插千寻。石气郁为龙,高卧无古今。
如何不作雨,长恋青山岑。高望不可即,迟尔金玉音。
抱清谁可群,委质在湘濆。
今日不同楚,无人更似君。
沧波沈夜魄,古庙聚寒云。
吊罢踟蹰处,渔歌忍独闻。