竹庭残雪净,林壑寒流清。经声静夜阑,水月生空明。
道人了观化,心止神流行。空斋一相对,澹然离俗情。
楚襄游梦去,陈思朝洛归。参差结旌旆,掩霭顿骖騑。
变化看台曲,骇散属川沂。仍令赋神女,俄闻要虙妃。
照梁何足艳,升霞反奋飞。可言不可见,言是复言非。
□□□□□,我帝更朝衣。擅宠无论贱,入爱不嫌微。
智琼非俗物,罗敷本自稀。居然陋西子,定可比南威。
新吴何为误,旧郑果难依。甘言诚易污,得失定因机。
无憎药英妒,心赏易侵违。
静得尘埃外,茶芳小华山。此亭真寂寞,世路少人闲。
愿以金秤锤,因君赠别离。钩悬新月吐,衡举众星随。掌握须平执,锱铢必尽知。由来投分审,莫放弄权移。
虞君潇洒本天真,绝似梅花玉树春。调鼎声名知有在,可人风度更无伦。
冰霜凛凛能孤立,桃李纷纷总后尘。他日相思渺何许,巡檐一笑一情亲。
下帘划袜移,萧寥夜又冷。窗纱厌白地,位以瓶花影。
微风尔何来,欺我炉烟挺。昔年两无寐,索句银烛秉。
画屏看双星,娇宠形影并。无眠更延伫,钗划月痕等。
良夜去迢迢,有如兰釭耿。与君复此夕,静味当细领。
宿雨响不停,谯楼静而迥。独怜栖鸟惊,踏踏怯寒梗。
啛啛孤韵入秋林,切切幽心语夜深。
惯不怜人成好梦,却凭好事戏相寻。
在床在户身难主,添恨添愁巧自深。
何不早从金笼住,傍人枕畔共哀吟。
廿年不到西川路,捧诏今看使者行。乱后草堂江燕在,春华剑阁杜鹃鸣。
桥边旧迹怀司马,山下新祠吊孔明。尚有焚香诸父老,相持杯酒话销兵。
目愿为我目,口愿为我口。足愿为我足,手愿为我手。
区区此一心,不乐为我有。我岂负心哉,问心心曰否。
少小附君身,周旋日已久。灵府清且间,外缘息攻掊。
不谓廿年来,君为利禄诱。却又大迂拘,事事落人后。
饥寒日煎迫,无计可抖擞。辄以委之我,我能不任受。
顾此方寸地,有似厨中臼。纷纷蓼与齑,辛苦乃杂揉。
手不习钻刺,足不惯奔走。有目喜观书,有口善饮酒。
惟心实难为,请君试分剖。我还语我心,此咎我自取。
汝实主人翁,亦汝自取咎。长安诸贵人,腰金纡大绶。
裘马鲜且肥,黄白积如阜。汝不附渠身,生即与我偶。
我命既穷薄,汝福何由厚。抑汝有自来,乾父而坤母。
气可沮金石,光可彻箕斗。细故辄悲摧,自待则已苟。
我今与汝约,今已三十九。年光迅白驹,世熊幻苍狗。
物有如许许,事有如某某。不敢复相烦,但愿坚自守。
先以三昧火,为汝焚其蔀。继以三昧水,为汝涤其垢。
沃劣不须膏,扫愁不用帚。翩翩鸟出笼,洋洋鱼脱笱。
皮囊有坏时,祝汝长不朽。书此券来兹,时维岁乙酉。