圣皇神武志规恢,南国胡为贡未来。
铜柱地荒云隔断,珠崖天尽雁飞回。
秋风曾见秦师出,晓日今闻汉诏哀。
中国有人终慕化,且看万象乐春台。
雄气堂堂贯斗牛,誓将直节报君仇。
斩除顽恶还车贺,不问登坛万户侯。
残暑不成眠,一夜长数起。山深月色高,坐看松阴徙。
开遍低棚扁豆花,随人去住总天涯。秋风已老犹题扇,布被新凉顿忆家。
病后壶觞成故友,梦中草木长春芽。临窗破闷披书帙,不为生徒坐绛纱。
始山之东山之隅,龙神风物美且都。泉清树茂田膏腴,中有太古仙民居。
云是先人之故庐,龟趺千字存遗墟。右冈左林跨修途,前潭后阜开画图。
柳
白马黄金鞍,蹀躞柳城前。问此何乡客,长安恶少年。
结发从戎事,驰名振朔边。良弓控繁弱,利剑挥龙泉。
披林扼凋虎,仰手接飞鸢。前年破沙漠,昔岁取祁连。
折冲摧右校,搴旗殪左贤。昆弥还谢力,庆忌本推儇。
海外平遐险,来庭识负褰。三韩劳薄伐,六事指幽燕。
良家选河右,猛将征西山。浮云屯羽骑,蔽日引长旃。
自矜有馀勇,应募忽争先。王师已得隽,夷首失求全。
鼓行徇玉检,乘胜荡朝鲜。志勇期功立,宁惮微躯捐。
不羡山河赏,谁希竹素传。
彼昼何长,岁计乃短。迨我今暇,申此诚款。吹笙鼓瑟,以乐嘉宾。
中苟不接,化为劳薪。昔我初生,伤乎末季。及吾方刚,而乃不啻。
盻彼流水,其流汤汤。亮无利楫,孰溯以航。岁不我与,世亦如斯。
道远倒行,徒为人嗤。炙我枯鲤,命我匏尊。惟彼无怀,可与晤言。
治平山寺何岧峣,湖光吐纳山动摇。烟中明灭宝带桥,金波万叠风骚骚。
年年八月十八夜,飞廉驱云落村舍。金盆出水耀光芒,琉璃迸破银瓶泻。
散作明珠千万颗,老兔寒蟾景相吓。鱼婢蟹奴争献奇,手搴桂旗吹参差。
水花云叶桥心布,移来海市秋风时。吴侬好事邀新客,舳舻衔尾排南陌。
红豆新词出绛唇,粉胸绣臆回歌席。绿娥淋漓柂楼倒,醒来月在松杉杪。
衣裁缃缬态纤穠,犹在瑶池午醉中。
嫌近清明时节令,趁渠新火一番红。
山边水边待月明,暂向人间借路行。如今还向山边去,只有湖水无行路。