三两人家倚碧岑,鹧鸪啼处落花深。汲泉煮茗留僧语,种竹生林引凤吟。
缱绻关情禽对语,婆娑生意树交阴。此中谁是陶弘景,为说经邦济世心。
身在逍遥境,开庵寓此身。
红尘不到处,白日独閒人。
月满云月夜,花留玉洞春。
坐中无俗客,猿鹤故相亲。
渠(qú)畔龙宫枕大堤(dī),春风夹岸柳梢齐。
羊肠白道穿云出,雁齿红桥亚水低。
沽酒清阴时系马,招凉短槛(jiàn)几留题。
更添蜡屐(jī)游山兴,为问平湖西复西。
龙宫:指西门桥北的龙王庙。
羊肠白道:指远山坡上的羊肠小道。雁齿:形容事物并列如雁行。此指西门桥桥墩。亚:次于,低。
沽酒:买酒。清阴:柳树的阴凉。短槛:桥上的栏杆。留题:题字、题诗。
蜡屐:涂蜡的木屐,古时的一种登山鞋。平湖:在满城(今银川市新城)西北。
杳杳云外钟,原陆飒已晦。宁知沙际月,复与前峰对。
墟落有归人,烟萝闻犬吠。
析桂炊珠颇不赀,衰年累尔苦支持。我家乞米寻常事,十万饥军待饷时。
黄鹤楼头秋日阴,客中扶病强登临。东南野色分吴楚,江汉涛声自古今。
泽国秋高红叶少,乡关天远白云深。仙人玉笛无消息,但听萧萧万户砧。
人恒洁其身,弹冠而整衣。何如洁其志,澡雪以明几。
濯濯金门柳,采采北山薇。荣枯本有定,执德庶无违。
古人重藏修,结社事已末。诗从性情出,岂于此中得。
苏侯泮宫俊,英声久烜赫。闻与元珍子,两雄动相扼。
昨枉尺素书,约我为社客。我不如元珍,怜渠卧消渴。
难为数相就,尘务互偪侧。倡酬岂不美,所愧才力啬。
飞札谢诸君,斯言毋厚责。
交谪差堪幸,知当道式微。未能营兔窟,何用泣牛衣?
孺子争修短,吾心懒是非。世情今渐熟,莫恨事多违。
枉自抛心力,经营为一餐。诗书乖俗易,贫贱识名难。
持下容招侮,鸣高岂禦寒。解嘲应有说,僵卧似袁安。