春酲无一宿,破晓意翛然。苦乏清新句,来全淡宕天。
细花如媚我,时鸟与催年。美景行消歇,欢愉及眼前。
门巷今朝正卖饧,数椽暂借主人情。试看老屋栽花遍,肯放春愁逐草生。
东去江流催世事,南征诗卷谢时名。客中容易过佳节,苦雨凄风不满城。
秋雨秋风作许哀,空廊无语自徘徊。平生解取须臾达,祇有今愁遣不来。
早被婵娟误,
欲妆临镜慵。
承恩不在貌,
教妾若为容。
风暖鸟声碎,
日高花影重。
年年越溪女,
相忆采芙蓉。
建造上方藤影里,
高僧往往似天台。
不知名树檐前长,
曾问道人岩下来。
麟阁图形与世更,唯侯英烈死犹生。斗牛夜焕双龙气,山谷时闻万马声。
瘴雾辄从风里散,枯苗齐向雨中荣。民心恋恋无时已,长共溪流一带潆。
千古清声老大随,机锋壁立杳难窥。未能直下超凡圣,只道将鞋盖却龟。
昔人已乘白云去,此地空余黄鹤楼。
黄鹤一去不复返,白云千载空悠悠。
晴川历历汉阳树,芳草萋萋鹦鹉洲。
日暮乡关何处是,烟波江上使人愁。
闲却纱窗,月儿斜透窗儿缝。夜深寒重。懒卸钗头凤。
数尽更声,底事难成梦。愁千种。慵拈新咏。只把灯花弄。
首夏一夜雨,霜花千苞开。不嫌茅舍贫,清香日日来。
徐步探小园,嫩白纷蕤葳。膟膋出肠胃,琼瑶有根荄。
一味紫烟外,百和惟取裁。呼童南园隈,薄采新年栽。
灵芽呈雀舌,枸酱剸龙胎。何当赍灵符,浩劫昆明灰。
和香一入口,春风行百骸。肺腑畜瘴腥,固结难推排。
顷刻发轻汗,清飙扫云霾。豁开胸中天,寸境何恢恢。
云汉转无声,星斗皆昭回。天机动一闼,天籁鸣九垓。
开襟当凉风,洒洒何快哉。