此心偶无事,君复叙离情。
江国多寒色,春风几日程。
雪添行李重,船逐浪花轻。
后夜应相忆,空山月正明。
闲散身无事,风光独自游。断云江上月,解缆海中舟。琴弄萧梁寺,诗吟庾亮楼。丛篁堪作伴,片石好为俦。燕雀徒为贵,金银志不求。满杯春酒绿,对月夜窗幽。绕砌澄清沼,抽簪映细流。卧床书册遍,半醉起梳头。
水柔逐器知难定,云出无心肯再归。惆怅春风楚江暮,鸳鸯一只失群飞。
秦楼几夜惬心期,不料仙郎有别离。
睡觉莫言云去处,残灯一盏野蛾飞。
蘼芜盈手泣斜晖,闻道邻家夫婿归。别日南鸿才北去,
今朝北雁又南飞。春来秋去相思在,秋去春来信息稀。
扃闭朱门人不到,砧声何事透罗帏。
东风柳线长,
送郎上河梁。
未尽樽前酒,
妾泪已千行。
不愁书难寄,
但恐鬓将霜。
空怀白首约,
江上早归航。
黄鹤高楼迹已芜,谁传景象入斯图。仙人一去世莫识,黄鹤不来谁为呼。
鄂渚春回湘树匝,洞庭云尽楚山孤。题诗独羡崔夫子,对景思乡信不无。
将进酒,持劝君。百年光阴若流水,劝君满饮须十分。
君不见石崇锦幛五十里,何如子夏衣悬鹑。岂论古人与今人,富贵贫贱同反真。
名流青史信足贵,骨埋黄壤谁知闻。起舞待明月,高歌遏行云。
劝君有酒且尽醉,无仆仆尔劳心身。
九衢南面色,苍翠绝纤尘。寸步有闲处,百年无到人。禁林寒对望,太华净相邻。谁与群峰并,祥云瑞露频。
彩楼歌馆正融融,一骑星飞锦帐空。老尽名花春不管,年年啼鸟怨东风。