不徒而舆舍小舸,人肩上上山之左。秋风吹草草益深,崔巍石戴土坎坷。
坎坷之土没深草,茇草如割草行果。土高土低乱行脚,十余脚互草中跛。
苦寻芳菲愁靃靡,强逐町疃耐堀堁。一峰才下一峰上,半趾刚平半趾颇。
虽喜孤松作前导,每疑碎砾其中叵。我乎定志游在斯,塞翁冉{阝知}福与祸。
三天都降九子陟,无路吾游无不可。今朝小试左股夷,何客肯为前足裹。
忽焉土中出数石,张牙啮人跃不堕。僧来指之过此閒,高阁当空见灵璅。
我远见阁近不见,喜若捕蛇得珠颗。大呼仆夫齐足力,转眼翠云亭著我。
琳琅四壁照眼读,刻画端庄间娿娜。人来人去言空堂,水后水前送侧柁。
即看河边山下路,一线蚰蜒平以妥。我入险来出必易,顷刻冰心息观火。
眼中敬亭已落手,且乞蒲团此兀坐。
良守别承明。
枉道暂逢迎。
去帆收锦{糹乍}。
归骑指兰城。
纷糺连山暗。
潺湲派水清。
桂晚花方白。
莲秋叶始轻。
背飞伤客念。
临歧悯圣情。
分风不得远。
何由送上征。
肺病忧勤积,明时为政初。楚冈留竹虎,燕水泣银鱼。
臣得终王事,儿惭读父书。回思弘化地,伽木正扶疏。
寒入梧桐万树霜,天涯回首独堪伤。风前画角吹残月,海上金戈蔽夕阳。
北去程途多壅隔,南来时事尽仓忙。风尘满目堪流涕,草奏无因入帝乡。
沙汀寒月泊孤舟,渔笛蛮歌动旅愁。两岸山光趋石濑,千家灯火出城头。
自怜去住同春梦,真愧浮沉狎海鸥。想到匡庐深雪里,火炉吟咏有同游。
四郊无警被桑麻,洙水源头旧是家。
爱客屡悬高士榻,开荒宁种故侯瓜。
酒边病减知弓影,灯下歌长拂剑花。
闲却阵图云鸟势,看山随处岸乌纱。
残月迷春晓,桃花怯夜寒。
何人示妆洗,先傍玉阑干。
汛扫官厅顿菊栽,老兵怕碍客车来。
费人早晚勤浇灌,何以篱边自在开。
霜禽惊呼山麓音,霜风急吹溪上林。羲和揽辔不可缓,夏后苦身惊寸阴。
横河明明月皎皎,远山苍苍水深深。哀鸿万里绕云阵,游子不眠中夜心。
满庭春色醉芳菲,影落朱栏若有期。月下参差人静后,日边零落雨晴时。
香魂暂逐行云去,娇态还从淑景移。最惜年年寒食候,风吹万点重堪悲。