一日一相见,百年如此不。已知诗有趣,未放酒忘愁。
鸟下西邻树,月明今夜楼。相看须白首,投老共林丘。
在家常服食,无怒已经年。五岳寻师遍,孤琴共影眠。
南魂迷黑齿,北首极幽燕。未化辽东鹤,何当省墓田。
疏花寂历似残红,病眼摩挲望欲空。
已恨浥开无细雨,却愁吹落有狂风。
物华又报清明节,人世真成白发翁。
为语天工须索性,剩将春色慰人浓。
晴晓国门通,都门蔼将发。纷纷洛阳道,南望伊川阙。
衍漾乘和风,清明送芬月。林窥二山动,水见千龛越。
罗袂罥杨丝,香桡犯苔发。群心行乐未,唯恐流芳歇。
宝勒香轮簇柳阴,宦游清味独沈吟。
野云未散山头暗,春水初生岸脚深。
万里松涛寒食泪,十年萍梗故园心。
狂风又卷残红去,飞落谁家无处寻。
深居苦雨花吹歇,雨雾迷茫春欲别。天寒日薄对酒杯,匆匆又过清明节。
宦情随推移,世事分限域。帝城冠盖会,千里或咫尺。
赏僚尽英贤,了事即馀日。念我契阔情,招邀见怀忆。
春事日光辉,湖山好颜色。徐行失前骑,可望不可即。
徜徉大堤上,徙倚长桥侧。游龙䀭生花,意极反寥阒。
山房启烟扉,僧话寄禅寂。同来妙人物,高论倾历历。
朋簪忽逢会,并辔随休适。将军万金园,花竹照燕席。
高情发清旷,绝巘疲危陟。俯视天壤间,锦绣蒙山泽。
太平岂无象,黔首何知德。须臾碧云暮,过羽杯行疾。
投林暝鸦还,隔浦灯火湿。呼车各零乱,红烛明青壁。
良辰尚多欢,整整三分一。后会傥相从,前言未应食。
名动竹林惟阮籍,气吞湖海有元龙。相逢一醉思茗饮,细故不留云梦胸。
自从闽峤至延平,试问归涂第几程。
人向烟岚深处出,鸟依云树密边鸣。
润沾破屐春泥滑,寒入征衫晓雨晴。
多谢山家插杨柳,报侬今日是清明。
自在嬉游遍四方,不曾孤负独春光。
醉眠芳草衣裳冷,笑嚼名花齿颊香。
既是烟霞令久任,岂应风月断来章。
故人尚有閒情不,相伴湖边举一觞。