列馆招远风,疏渠引江水。朱华冒清涟,静色媚芳芷。
宓妃袜生尘,灵均泥不滓。曰余劳簿领,暂此恊芳醴。
观物心自怡,感时情靡已。处烦常希寂,居安故难恃。
河洛剧虎狼,荆棘暗桑梓。推迁何宁期,委顺资神理。
前山如屏幛,华表相屹立。我闻丁令威,化鹤有仙迹。
此事已千载,渺茫亦难即。而翁不可见,怅望云飞翼。
何日复归来,毕竟无消息。徙倚怀感伤,衷情浩无极。
桑林伐鼓酒如川,秋社钱多春社钱。
尽道升平长官好,五风十雨更年年。
禅室虚生白,居之最吉祥。了经何待月,上鬓不知霜。
宿恐云来借,寒愁火有妨。老僧接息久,无复梦华阳。
草履麻衣漫蔽形,十年卖卜惯零丁。愿从楚地师龚胜,欲向辽城友管宁。
采石吟成期绝粒,娥碑读罢弃馀龄。一门尽节均无愧,千载西山叠叠青。
合宫芬郁彻垓埏,治象阳明景烂然。
云气朝隮疑欲雨,帝心夕阳即旋乾。
皇穹后土实临汝,祖德宗功鉴在天。
既灌更祈如未灌,缉熙此福万斯年。
墙上蒿,自夸托根高。根高苦不固,萎落随风飘。墙上蒿,自喜擢秀早。
秀早苦不长,离披抱霜槁。蒿生蒿死曾足计,但恨踞盘难得地。
明堂选柱少成材,等闲齐把萧蘩弃。伏波慕良臣,肯逐井蛙住。
亚父好奇策,终被重瞳误。丈夫未遇鱼水知,且办隆中高卧处。
眼前富贵轻秋毫,抟扶岂必假羽毛。纷纷依傍何其劳,君不见墙上蒿。
墙上蒿,方春擢秀何芃芃。
炎天六月旱无雨,枝叶枯死随飘风。
世情翻覆不可拟,人生有身莫依倚。
君不见樊将军,一朝函首西入秦。
又不见刘越石,仰天长歌握中璧。
三士自残因二桃,子胥终弃吴江涛。
世人见机苦不早,何不看取墙上蒿。