独占秋光盛,天工信有偏。清晖千里共,皓魄十分圆。
兔影寒犹弄,蟾蜍老更坚。只愁看未足,一去又轻年。
东头涌出烂银盘,帘卷南荣仔细看。秋气平分宵寂寂,凉辉十倍露漙漙。
阿鵵药臼敲清杵,素女霓裳跨白鸾。欲折丹葩向高处,璚楼玉宇不胜寒。
银汉盈盈影蘸堂,新秋重举旧时觞。浮云薄扫千峰净,桂子潜飘万户香。
羽扇暂停鹑火歇,山楼新度雁声凉。西岩动是明年约,莫笑长歌效楚狂。
丛桂花当发,良宵月正圆。旋沽村店酒,胜赏木兰船。
老志为渔长,鸥群以我先。秋江频下钓,盟好总忘年。
向来高楼月,人境居第一。
天福不得再,天意亦叵测。
浊河幸一澄,威凤乃屡出。
过日惜清玩,草具成胜集。
共咏昔年诗,仍是昔年客。
酒阑感存没,悲约会异今昔。
怀我盘谷翁,蕊宫此何夕。
仰瞻云汉章,正恐翁手缉。
蹑云侍琅舆,颇恨无此骨。
拭泪罢清酌,览镜有华发。
西风吹月出云端,松柏流光绕石坛。上国山河天广大,仙家楼观夜高寒。
似闻玉杵鸣玄兔,疑有瑶笙下翠鸾。只把酒杯供醉赏,不知零露满金盘。
秋光才满习家池,有客新篇更陆离。胜赏谩宜方外侣,浮名休羡里中儿。
诗成珠玉当谁和,忧在江湖只自知。到处楼头增夜色,樽开且续屡传卮。