不到潼川县,安知栈阁悬。城孤才得地,山拓渐容天。
树色旌竿直,江流藻绘鲜。神灵俨祠庙,一为指星躔。
羡仲,侠士。
能诎伸,好奇策。
少游豫章,乏食,即行乞市中。
客游小四海,不裹千里粮。
饥从列士食,渴饮阿谷浆。
遗俗若委蜕,翩翩乘风翔。
纵横狭路间,褐夫视侯王。
诎信惟蛰龙,蓬累我所当。
城中乞食已,长醉胡姬傍。
千春万载此沈埋,坐乐轩中只暂挨。岂可便无题额处,相烦亲署小眠斋。
岁云莫矣百工休,独持千古供索游。丈夫礌落如天日,促促胡为升斗谋。
望尘下拜乃东市,山中茹芝可白头。呜呼此道弃如土,眼中历历圣贤蠹。
乡里小儿纥那歌,前辈先生八风舞。欲挽东流无万牛,抱膝长吟听更雨。
才送登台岭,蟾蜍五晦明。
江云沉雁影,湖雨咽钟声。
见岂观河变,狂因照镜生。
倘怜穷露子,早望印心盟。