鹰犬一何骄,霜明远近郊。
鸾皇不触网,狐兔自充庖。
熠熠流鸣镝,纷纷过绿髾。
雄飞侵汉下,杀气与云交。
翦棘争探穴,摧林竞覆巢。
惟开三面者,盛德播弦匏。
立冬杀气凝,清霜会晨朝。涤涤原野空,烈烈荆棘烧。
鹰饥肯为用,马寒意逾骄。旌旗带林莽,笳吹含风飙。
突围狡兽怒,得隽壮士嚣。老狐屈变诈,文雉输英翘。
讨伐顺天时,未许穷奸妖。翩翩马上儿,弓箭各在腰。
意矜百战雄,巧斗更相招。控弦落明月,飞镝来九霄。
虽虐终无伤,为乐固已饶。晚临清汝滨,寒水如落潮。
挥壶酌美酒,醉归遗皂貂。
民向其利果何如,巴西得众踵陈施。赵廞谋窟张牙爪,罗尚为丛迫众离。
始难特流终继殒,前军英武始承基。七章立法标成李,天地何繇有太师。
执板迎门空礼下,思兄易子反相夷。岂知仁嗣翻为戾,吴光肠炙乃逢期。
成运将终忽改汉,汉王窃帝倚前资。举国称藩违夙誓,数年天子仍自为。
漫劳龚壮勤封事,谁省应璩托讽诗。可怜处士伤心绪,积岁难伸忠孝思。
李势叩头真善俯,袁乔拔剑已登陴。颇疑妖异长生子,橐首成都谁实贻。
助逆安能希漏网,传家岂得废忠规。略阳归义须臾变,哲话惟存龚杜辞。
愁至晓魂撄,披衣百绪迎。露侵宵月黯,风拂早霜明。
相物知为气,观时别有情。萧萧诸籁发,对此感秋生。
五老峰深近远迷,六朝灯在色空倪。林僧索我庐山句,不尽游踪未敢题。
乌啼城上树,飞来复飞去。乌去有时来,郎今在何处。
月出女墙头,乌啼碧树秋。哑哑声不断,啼月过西楼。
五天竺国前朝寺,八十三年出世僧。月下眼能看细字,云中手不拄枯藤。
天厨甘露朝朝饭,丈室生花夜夜镫。鹿苑證成无上觉,牛车说破最初乘。
春深又送花间鸟,湖水都消雪后冰。明日远山遥在望,上方台殿翠层层。
踏破千林黄叶堆,林间台殿郁崔嵬。谷泉喷薄秋逾响,山翠空濛昼不开。
一壑祇今藏胜概,三生畴昔记曾来。解衣正作留连计,未许山灵便却回。
尽卷经纶作隐纶,先生于古更谁伦。门多佐命文中子,书作王师圮上人。
山里薜萝饶紫气,膝前袍笏盛朱轮。粤民万里争翘首,共颂仁君有老亲。
岭南岭北岁频烦,知有先人素业存。偶著茶经唐处士,别分藜火汉王孙。
同心千里能回驾,病足三秋未出门。空荷瑶华枉相祝,白头衰谢更何言。