不假玄冥力,乘空散寂寥。声雄秦塞鼓,势撼浙江潮。
落日衔山嘴,浮云亚陇腰。鹏程如借便,九万看扶摇。
洞庭白波如雪山,九月颠风初作寒。
乾坤荡活漫无际,岳阳楼中方好看。
居人习惯占天色,短艇高樯绝行迹。
一点君山乍有无,鱼龙作坏三闾宅。
楼上观湖壮思生,巴陵酒熟香出瓶。
倾壶快饮为君尽,醉杀谪仙诗始成。
二年持节临荆部,扁舟此地常来去。
今日凭高觉胆惊,归欢莫与风涛过。
春到南枝与北枝,花开的皪照寒漪。
何人似解相怜意,不把东风玉笛吹。
繁音催过夏,远韵又迎秋。木叶未全落,鬓丝先已愁。
身轻高柳外,声断晓风头。欹枕不成梦,凄清百尺楼。
不见陵阳喻化成,令人西望愈伤神。
近闻养素多栽药,耕破青山十里春。
晚来一棹鉴湖东,队队峰峦入短篷。
一色藉花三十里,淡妆浓抹锦青红。
不染纷华别有神,乱山深处吐清新。旷如魏晋之间士,高比羲皇以上人。
独立风前惟索笑,□能超外自归真。孤芳合与幽兰配,补入《离骚》一种春。
寒飞千尺玉,清洒一林霜。
纵是尘心重,相看亦顿忘。
矫矫凌云姿,风生龙夜吼。
霜雪不知年,真吾岁寒友。
霜干寒如玉,风枝响似琴。
潇湘一夜雨,滴碎客中心。
叶落根偏固,心虚节更高。
一林寒吹发,清夜伴松涛。
淇澳春云碧,潇湘夜雨寒。
虚窗人静听,飒飒响琅玕。
淇澳:淇河岸的弯曲处,即古卫国之竹园——淇园所在地。春云碧:当是比喻春天淇园大面积茂盛的翠竹犹如碧绿的云彩。潇湘:湘江与潇水的并称,多借指今湖南盛产竹子的地区。
虚窗:开着窗户。飒飒:拟声词,风雨声。琅玕:lánggān,似玉的美石,常作翠竹的美称。
无端飞雪点苍苔,疑是仙人擪笛来。落尽江城春不管,东风孤负艳阳才。
两世吟边友,分携二纪馀。
独怜身老去,及见顶圆初。
间昼烹茶数,炎天人定疏。
久依莲社泊,晤语胜邻居。
括州尊宿后,学业贯儒缁。
自说先师笔,曾抄谬客诗。
石蒲抽水上,树蔓与云垂。
何处风埃滚,无营不用知。