不雨忧农事,雨多还望晴。亚窗斜日漏,高树晚霞生。
一水白连野,数峰青过城。明朝思出郭,看稻听残莺。
鸟集云停过草庵,悠悠心事向谁谈。南人北去途将半,步步回头总望南。
萧萧风雨声,一夜入修竹。
中有贵世人,归云掩茅屋。
栩栩寻芳遍绿郊,几丛梅影翅轻捎。红牙有谱依花按,白板无腔信羽敲。
打破冷香风入拍,翻残腻粉月当梢。檀心一点枝间逗,争得莺梭燕剪抛。
曲径穿林滑,孤亭得地偏。池光团作露,山气动如烟。
疏簟偎凉月,枯琴韵涧泉。清欢能几辈,莫惜醉银船。
水阔无风似有风,芦花摇落橹声中。
鸥无一点惊猜意,认作当时载雪时。
白发无凭吾老矣,青春不再汝知乎。
年将弱冠非童子,学不成名岂丈夫。
幸有明窗并净几,何劳凿壁与编蒲。
功成欲自殊头角,记取韩公训阿符
扶筇拄月过前溪,问讯江南第一枝。
驿使不来羌管歇,等间开落只春知。
何年流水恨,昨夜小桥春。
纵有相逢地,都无可寄人。
北客乐驰驱,髀肉浑不生。
轻风入马蹄,一瞬万里平。
朝发长安都,暮抵受降城。
阴山闻鬼哭,征人昼夜行。
黄尘虽染衣,紫翠堪夺睛。
男儿平生游,壮志多屡惊。
刑楚岂不佳,舟楫非吾情。
休夸鱼稻乡,莫恋烟波清。
幸能脱毛锥,侧听匣中鸣。
叔宝心肝实可嗟,刺闺遗法变骄奢。艳歌玉树凭江总,琦阁珠帘贮丽华。
桃叶山前惊敌渡,胭脂井里避军哗。不知都水高台畔,曾否回头悼故家。