乡关迢遰数千里,场屋蹉跎二十年。三献犹垂卞和泪,几人先著祖生鞭。
风尘漫索长安米,禾黍全荒负郭田。关外贤豪遍投分,赵囊回日满金钱。
月夕露为霜,心知厌独房。
吟残犹拥鼻,望极自回肠。
鬓减前秋绿,衣消外国香。
星津谁待报,织素未成章。
豫章南国一都会,夕拜东臺最上流。
捧诏暂辞青锁闼,携家便泛木兰舟。
褰帷听讼民谣洽,解榻延宾主礼优。
祇恐徵黄在朝暮,西山灵药未容求。
草堂閒杀老狂夫,世上穷愁尽拨除。壮志岂期游汗漫,轻身今欲托玄虚。
市廛不入佯多病,道侣相安可久居。揽结林泉清气在,不知诗兴近何如。
晓色冯公岭,春风庆朔堂。亲庭白云外,书院碧山傍。
雀啄飞花柳,鸠鸣结椹桑。诗书有世泽,簪笏继朝行。
江心浮玉郁嵯峨,上下楼台浸碧波。万古乾坤劳砥柱,四围冰雪涌青螺。
人登绝顶天应近,僧住幽厓地不多。古鉴堂前独吟眺,数声啼鸟隔烟萝。
小小亭台占远山,斜斜径路透禅关。白云锁断人行处,惟与老僧相伴闲。
长才生与圣明遭,新陟崇阶荷宠褒。阃外山河归节制,胸中兵甲识英豪。
边城有备知无患,王事推贤信独劳。愿竭忠诚建勋业,羽毛当见拂云高。
古人贵脩德,德立名不朽。其次功与言,亦足垂永久。
吾乡才士相后先,就中磊落推三贤。生平德行已无玷,功业文章皆可传。
鲁论一编日星焕,竹隐名高出宸翰。流风不泯在人心,肇建新祠近黉泮。
梅外先生能继之,穷达弗贰心无私。片言利泽被乡邑,崇德报功仍有祠。
迩来复爱琴轩老,善政雄辞总称好。仪刑并入此堂中,先后三人同一道。
乡邑遗芳俨若存,能敦风化励斯文。山川淑气钟才杰,接武还当不乏人。
一从归白社,不复到青门。时倚檐前树,远看原上村。
青菰临水拔,白鸟向山翻。寂寞於陵子,桔槔方灌园。