知己林和靖,论心何水曹。
平生怀玉雪,独立占风骚。
月落香方觉,天寒韵更高。
冥搜吟未就,清梦满江皋。
天边心胆架头身,欲拟飞腾未有因。
万里碧霄终一去,不知谁是解绦人。
心志在天边,身子却困在架子上,想要腾飞却没有机会和条件。
最终总会翱翔在万里碧空之中,只是不知道谁是解开绳子的人。
令序恣间寻,吴人雅好弄。微风况暄和,次帽不觉冻。
群贤欣华至,夙饶济胜用。飞步蹑崚嶒,惭余未能从。
彦先载酒来,次宗辄与共。相携升仙槎,空阔随目送。
石湖晚更平,绿净绝攒葑。白发演《霓裳》,遏云声四纵。
方罄卜夜欢,兹游讵倥偬。词客一流连,山灵亦增重。
白蘋红蓼碧江涯,日暖双双立睡时。
愿揭金笼放归去,却随沙鹤斗轻丝。
扶筇拄月过前溪,问讯江南第一枝。
驿使不来羌管歇,等间开落只春知。
何年流水恨,昨夜小桥春。
纵有相逢地,都无可寄人。
玉屑装龙脑,云衣覆麝{左月右斋}。
何堪夜来雪,香色两凄迷。
曲阑干外小楼头,芳草青青逝水流。明月黄昏人乍别,落花帘幕雨初收。
张衡诗就金刀暗,潘岳吟成玉镜秋。最是好风吹不到,五侯亭馆野人舟。
孤屿鸟声碎,风飘玉照堂。鹤闲多远梦,人静有余香。
剩月孤云影,遥林残雪光。笛声吹又断,点入寿阳妆。
不假玄冥力,乘空散寂寥。声雄秦塞鼓,势撼浙江潮。
落日衔山嘴,浮云亚陇腰。鹏程如借便,九万看扶摇。
洞庭白波如雪山,九月颠风初作寒。
乾坤荡活漫无际,岳阳楼中方好看。
居人习惯占天色,短艇高樯绝行迹。
一点君山乍有无,鱼龙作坏三闾宅。
楼上观湖壮思生,巴陵酒熟香出瓶。
倾壶快饮为君尽,醉杀谪仙诗始成。
二年持节临荆部,扁舟此地常来去。
今日凭高觉胆惊,归欢莫与风涛过。