化工裁翦用功专,濯锦江头价最偏。
酷爱几思凭画手,难题浑觉挫诗权。
艳凝绛缬深深染,树认红绡密密连。
因想当年武平一,枝枝眷赐侍臣先。
开尽夭桃落尽梨,浅荂深萼照华池。
都缘西蜀盘根远,岂是东君属意迟。
烟惨别容曛宿酒,露凝啼脸失臙脂。
须知贾相风流甚,曾许神仙品格奇。
三年不见故山秋,一枕西风万里愁。已识关中迁大姓,谁知天际有归舟。
飘零节候惊黄叶,浩荡烟波想白鸥。行到江南堪下泪,暮云衰草满汀洲。
海外移根灼灼奇,风情间丽比应稀。
晶莹实萼排珠琲,旖旎芳丛簇绣帷。
繁极祇愁随暮雨,飘多何计驻春晖。
沈花溪上年年意,露湿烟霞拂客衣。
天门街上倒天枢,火急先须卸火珠。
计合一条麻线挽,何劳两县索人夫。
陇头人未来,江南春几许?惆怅玉箫声,吹落胭脂雨。
翠冷黄添逐病容,修眉怯扫黛螺封。簟痕轻拭流波腻,幔影閒垂曲槛重。
五夜烧镫挑豆蔻,三秋览镜减芙蓉。披衣小展裁桐叶,撩乱吟情四壁蛩。
深院无人春日长,游蜂来往燕飞忙。
海棠娇甚成羞涩,凭仗东风催晓妆。
涌金门外凉生早,无数荷花斗娇好。
自怜贫病不出门,无奈心情被花恼。
夜来一雨愁思浓,晚看玉露垂庭草。
便须扶杖买兰舟,莫待红妆被霜老。
冻禽塌翅飞,模糊见人影。林寒夜开未,一院古苔冷。
凉风撼树走轻萚,霜枝夜夜啼乌鹊。千秋遗恨几皋鱼,我思古人今不作。
观山徐元人中豪,颓波滚滚能插脚。场室三载苦羁栖,谁与伴者陶公鹤。
哀感地祇上升闻,帝谕观火须洞若。炎官衔旨来墓田,火伞高撑势煜烁。
茅茨散作劫灰飞,元身翼主泪珠落。头额可焦肤可灼,赤子之心铁堪嚼。
帝曰汝孝宜汝嘉,三日即瘳可勿药。精诚耿耿格彼苍,孝根天性岂外铄。
喟余失怙守垩庐,三载视融两腷膊。朔雪压庐顿反风,此事追忆犹如昨。
得毋有主相冥漠,令我对此滋惭怍。葛藟绵绵枝条弱,海上衔石空填雀。
如君元精贯汤镬,坐火不死死亦乐。祇今尚余炮烙瘢,举似刲股旧痕无隔膜。