闲来底事费吟哦,客里光阴病里过。天下青钱无眼少,世间红粉误人多。
穿身且喜前程远,顾影无如后悔何。长短浮生同一梦,休嗟岁月易蹉跎。
都道还乡梦自恬,閒居无事转多嫌。天时变幻无裘葛,家政生疏到米盐。
行菜更凭谁抱瓮,焚香只合独垂帘。算来一事差强意,春笋登盘价最廉。
鹿胎点点上轻裘,脑片飘飘入宝篝。
更向佳人妆额看,梅花到底也风流。
麂眼篱边,蛩声阶畔,又见凤仙开矣。寻遍露丛轻摘,碎捣金盆,染成霞腻。
似唾绒点点,早一夜、春生纤指。惹檀郎、时泥人看,惊笑是弹红泪。
七夕星期又是。乞巧筵前,女伴穿针偷比。更较唇间脂晕,臂上砂痕,一般妍媚。
怕猩红易褪,遮莫向、银塘频洗。试瑶琴、月底携来,弹作落花流水。
锦席秋轩流客觞,阶除迟菊恋年芳。
翠条苒苒初经雨,青蕊娟娟欲候霜。
幸为分回供阒寂,空然别去梦寒香。
小车如觅东溪路,古屋疏篱是醉乡。
孤城晓角清霜度,近市柴门旭日开。羌笛戍关情欲断,兰桡沙际首空回。
风尘荏苒催蓬鬓,云物凄凉恋古台。却忆帝乡仙驭远,漫天雨露不胜哀。
烟郭遥闻向晚鸡,水平舟静浪声齐。
高林带雨杨梅熟,曲岸笼云谢豹啼。
二女庙荒汀树老,九疑山碧楚天低。
湘南自古多离怨,莫动哀吟易惨凄。
山重水复。叹路遥寄与,秋思盈掬。矫首寤歌,梁父龟山,寒泉自漱冰玉。
西清梦里余才调,早暗泣、丹毫黄竹。更那堪、触绪怀人,惯听断鸿声续。
呼唤石龙醉卧,剩残照弄影,贪看鸥浴。愁入春风,危柱哀弦,按遍伊凉旧曲。
无端横洒收声泪,偏撼起、松涛惊谷。念遥天、一角疏星,月冷光空烛。
窗前雪色。是天增一倍,幽人寒洁。休要春晴,总把花枝数分勒。
可惜遁荒季子,爱管领、沧江萧瑟。却劳想、柏榼蕉龛,欢聚不多得。
空忆。天极北。有玉树交枝,冷犯孤日。苍茫独立。顿袖寒生帽檐侧。
一片光摇银海,经千态、浮云变灭。但冉冉消不尽,春风词笔。
虚亭面芳沼,好月散遥林。坐观群动息,时闻蟋蟀吟。
气机无停晷,万化自升沉。晦冥迭昼夜,往来成古今。
物理各自适,兹理会予心。虚明生夜景,清风洒吾襟。
整衣起巡檐,迟迟步花阴。呼童泻青尊,对影自酌斟。
爇香旋中庭,鸣我花间琴。缅怀千载下,希聆疏越音。
高梧发孤籁,契予天机深。对此不能寐,待旦夙所歆。