焚香独坐勘骚经,庭树无风叶不鸣。
静入夜深闻鼓吹,一池明月乱蛙声。
番直同遥夜,严扃限几重。青编书白雀,黄纸降苍龙。北极丝纶句,东垣翰墨踪。尚垂玄露点,犹湿紫泥封。炫眼凝仙烛,驰心袅禁钟。定应形梦寐,暂似接音容。玉树春枝动,金樽腊酿醲.在朝君最旧,休浣许过从。
老气盘空,才名照世,万里秋风行色。人物中朝第一,司马题桥,班生投笔。
记承流宣化,早威声,先驰殊域。看吟鞭、笑指关河,历历当年曾识。
自古人心忠义,白水朝宗,众星拱极。铜柱无端隔断,两戒平分,天南地北。
念瞻依丹阙,捧红云、金泥调屑。到明年归对西山,细说安边妙策。
铸黄金,服白玉,
方法难成日月促。十年著书五车读,
功名未就鬓发秃。海水可尽山可平,
人心何日息营营。安期羡门果何在,
贾谊刘向终奚成。前人不悟已如此,
后人还复蹑其轨。玉东西,
金叵罗,君不肯醉当奈何。
秋台袍笏际明时,幼学功夫肯自疑。白日妖狐正当道,朝阳彩凤独鸣岐。
忘身苦为苍生计,特诏还蒙圣主知。天北天南云树渺,相逢今日慰相思。
骚人足奇思,香草比君子。
况此霜下杰,清芬绝兰茞。
气稟金行秀,德备黄中美。
古来鹤发翁,餐英饮其水。
但恐蓬藋伤,课仆加料理。
闲散身无事,风光独自游。断云江上月,解缆海中舟。琴弄萧梁寺,诗吟庾亮楼。丛篁堪作伴,片石好为俦。燕雀徒为贵,金银志不求。满杯春酒绿,对月夜窗幽。绕砌澄清沼,抽簪映细流。卧床书册遍,半醉起梳头。
君自垂千古,吾犹恋一生。
君臣原大节,儿女亦人情。
折槛生前事,遗碑死后名。
存亡虽异路,贞白本相成。
牡丹半坼初经雨,雕槛翠幕朝阳。娇困倚东风,羞谢了群芳。洗烟凝露向清晓,步瑶台、月底霓裳。轻笑淡拂宫黄。浅拟飞燕新妆。
杨柳啼鸦昼永,正秋千庭馆,风絮池塘。三十六宫,簪艳粉浓香。慈宁玉殿庆清赏,占东君、谁比花王。良夜万烛荧煌。影里留住年光。
北风吹霜霜月明,荷叶枯尽越水清。别来几度龙宫宿,雪山童子应相逐。