茅屋三两间,草草避风雨。
客来不入门,坐爱千年树。
高柳青浮积水涯,轻阴漠漠带初霞。曾藏人海仕如隐,频款禅房心出家。
旧雨欢场鸿印合,春风香径燕飞斜。一尊更尽情难别,为有此君共此花。
秋祠灵岳奉尊罍,风过深林古柏开。莲掌月高珪币列,金天雨露鬼神陪。质明三献虽终礼,祈寿千年别上杯。岂是琐才能祀事,洪农太守主张来。
秋虽不自言,举世晓其至。今当与秋期,风日宜有异。
不可拘往时,引人以愁意。聊看一叶飞,我亦自能醉。
宦海已倦游,言归谢华膴。投簪返故园,经营成别墅。
依冈构丘壑,高低辟花圃。涉趣有余欢,亭轩便容与。
林野娱清旷,看云倚杖拄。虑澹轻外萦,山居胜绾组。
往时牧巴中,廉能用勤补。兹脱世网羁,恬适情无岨。
我钦芝林翁,肥遁完出处。游赏戾息园,佳景凭挹抒。
培植缅旧德,慈孙能述祖。进退获居安,结庐爰得所。
落日带平楚,空山暑气微。晚风生竹露,秋色上寒夜。
落魄频中酒,孤怀忆采薇。愁予正萧瑟,惟见白云飞。
琳宫创自报恩年,突兀浮屠势插天。万井莺花随地见,九层金碧半空悬。
远波帆影秋风里,绝顶人行晓日边。最好三更铃铎静,镫光遥接大江烟。
山家游遍复渔家,布袜青幐兴未涯。闲步夕阳临断岸,偶成新句画平沙。
晴川犊健犁芳草,古渡樵归带野花。欲问阮宣居止处,隔林遥指酒旗斜。
春到南枝与北枝,花开的皪照寒漪。
何人似解相怜意,不把东风玉笛吹。
自卷珠帘放燕归,六宫春尽乱红飞。
从来艳色多倾国,愿得君王宠幸稀。