凄绝云边雁,高飞忽断行。一声哀夜月,孤影怯秋霜。
汾水蒹葭冷,衡阳道路长。客中愁见汝,忆弟泪沾裳。
王乔援我手,仙窟历崔巍。洞气冬偏燠,山花冷更开。
细泉惊雨落,怪石趁人来。上界乘云乐,还倾玉液杯。
闲花眼底千千种,此种人间擅最奇。
国色天香人咏尽,丹心独抱更谁知。
才上公车对早晖,淡晴天气晓光微。客中愁思真如病,梦里乡关不当归。
络绎轮蹄蹂岸雪,飘零星月掩林霏。山程水驿终朝历,望望村庄叩板扉。
春潭滉漾接隋宫,宫阙连延潭水东。蘋苔嫩色涵波绿,
桃李新花照底红。垂菱布藻如妆镜,丽日晴天相照映。
素影沉沉对蝶飞,金沙砾砾窥鱼泳。佳人祓禊赏韶年,
倾国倾城并可怜。拾翠总来芳树下,踏青争绕绿潭边。
公子王孙恣游玩,沙阳水曲情无厌。禽浮似挹羽觞杯,
鳞跃疑投水心剑。金鞍玉勒骋轻肥,落絮红尘拥路飞。
绿水残霞催席散,画楼初月待人归。
三年不见故山秋,一枕西风万里愁。已识关中迁大姓,谁知天际有归舟。
飘零节候惊黄叶,浩荡烟波想白鸥。行到江南堪下泪,暮云衰草满汀洲。
天门街上倒天枢,火急先须卸火珠。
计合一条麻线挽,何劳两县索人夫。
陇头人未来,江南春几许?惆怅玉箫声,吹落胭脂雨。
翠冷黄添逐病容,修眉怯扫黛螺封。簟痕轻拭流波腻,幔影閒垂曲槛重。
五夜烧镫挑豆蔻,三秋览镜减芙蓉。披衣小展裁桐叶,撩乱吟情四壁蛩。
绝顶凭谁引,苍藤乍可攀。偶然临福地,不信在人间。
古洞遥通棹,江光日浸山。东南百战后,登眺泪潺湲。