筼筜太守雪堂诗,花满亭台酒满池。今日水空花老尽,一庭秋草罥虫丝。
才捧纶音出禁闱,潢池赤子遽来归。安边自谓无遗策,平地谁知有伏机。
送客江亭休赠策,逢僧野寺谩留衣。从来六月鹍鹏息,不久乘风又奋飞。
春风南陌缓鸣珂,春水池亭带雨过。华筦玉缸浮蚁净,碧栏芳树暮莺多。
徵诗石畔牵云衲,选技花前出翠蛾。莫讶冲泥归路促,严城灯火夜如何。
鸿钧盎一宇,何物非生意。
轮囷得此剥,而有此憔悴。
根蠹聚螾蛭,榦古御魑魅。
旦旦斧斤寻,九殒特其易。
飞鸟不敢栖,何哉蓊蔚芘。
风雨极震凌,霜雪苦颠踬。
天地大父母,荣枯均厚施。
腐植产灵芝,至美终不閟。
桃李信春妍,奈何骨妩媚。
栖栖梅岭下,禁足老僧如。
白发双亲泪,青灯一纸书。
应门犹看汝,强饭莫思予。
何事成乖隔,低头愧荷锄。
凉空夕阴霁,繁星烜明河。夜色浩如水,秋声在庭柯。
游子千里情,归心向江沱。亭亭太白巘,窅窅烟云多。
落月挂松桧,古屋依清波。结缡岂不蚤,流光恐蹉跎。
振衣出桥门,晨兴理征艖。清淮集鲂鲤,旷野飞鴐鹅。
顾我羁旅间,执别将如何。持觞易水上,慷慨骊驹歌。
远眺东南山,郁郁云嵯峨。
宿雨霁丹晖,高天出翠微。花如新濯锦,草似偶含玑。
残雾凭楼宿,轻霞度阙飞。莺歌应满树,兰气渐通扉。
路入清溪一带桥,满汀红紫半零凋。
数峰髧鬌山堆髻,百态妖娆柳飐腰。
联辔踏花嘶宝马,当垆换酒解金貂。
堂堂无计留春住,望断天涯去路迢。
四时为第一,一岁一重来。好景应难胜,馀花虚自开。相思九个月,得信数枝梅。不向东门送,还成负酒杯。
黯黯复沈沈,虚堂拥薄衾。枕边寻断梦,门外酿轻阴。
谢识孤花意,归知独雁心。峭寒犹似许,不道入春深。