坩鲊有几许,直欲致一甘。岂知圣善意,见此转不堪。
此毋天下毋,清风使人惭。
云净群山出,行舆暂一停。飞泉明素练,苍壁倚雕屏。
佛界丹青古,仙人洞壑灵。沿回随去住,彷佛昔曾经。
尘中事日生,拨剔且山行。
补被欣然出,登车趣便清。
奴收携蜡屐,客主带棋枰。
才过城闉外,耳要命无市声。
吾从骥足杨茂卿,性灵且奇才甚清。海内方微风雅道,邺中更有文章盟。扣寂由来在渊思,搜奇本自通禅智。王维证时符水月,杜甫狂处遗天地。流水东西岐路分,幽州迢递旧来闻。若为向北驱疲马,山似寒空塞似云。
杂虏客来齐,时作在角抵。扬鞭渡易水,直至龙城西。
日昏笳乱动,天曙马争嘶。不能通瀚海,无面见三齐。
昔闻杨伯起,拖金振清风。高华积海外,名实满山东。
自有五都相,非无四世公。临窗惊白日,倚匣曳轻虹。
愿持鹪鹩羽,岁暮依梧桐。
客子惨无欢,送别江之干。白云方渺渺,黄鸟尚关关。
纠纷巫山石,合沓洞庭澜。行衣侵晓露,征舠犯夜湍。
无因停合浦,见此去珠还。
树响浃山来,猿声绕岫急。旅帆风飘扬,行巾露沾湿。
深浪暗蒹葭,浓云没城邑。不见别离人,独有相思泣。
毖彼明泉,馥矣芳荑。扬晔神皋,澄清灵溪。灼灼吾秀,徽美是谐。
誉必德昭,志由业栖。
憩凤于林,养龙在泉。舍潜就跃,假云翔天。饪以味变,台以明宣。
言辞戚朝,聿来鼎藩。
昔尔同事,谓予偕征。暌合无朕,聚散有情。我端北署,子腾南溟。
申非授乖,饮泪凄声。
缅邈荆巫,杳翳江湍。三千既旷,繇役实难。想像微景,延伫音翰。
因云往情,感风来叹。
寝处燕说,指辰忌薄。仳离未几,节至采获。静念霜繁,长怀景落。
人道分虑,前期靡托。
视听易狎,冲用难本。违真一差,顺性谁卷。颜子悔伤,蘧生化善。
心愧虽厚,行迷未远。平生结诚,久要罔转。警掉候风,侧望双反。
望望峰峦紫翠凝,杖藜补屐谩登登。樵歌谷静声相荅,雨霁林香气欲蒸。
行乐可无诗似锦,从容那用酒如渑。何当摆脱尘中虑,许我移家共作朋。