作客怜双鬓,长安经几春。漫传今夕旧,又及岁华新。
看剑犹冲斗,开尊欲醉人。灯前听王漏,骨肉尔为亲。
伏雨连朝长绿苔,一樽时对北窗开。谁云酒是消愁物,往事都从醉后来。
斗酒渭城边,垆(lú)头耐醉眠。
梨花千树雪,杨叶万条烟。
惜别添壶酒,临岐赠马鞭。
看君颍上去,新月到家圆。
渭城边上我们纵酒言别,在酒坊里长醉而不能入眠。
满树的梨花就像积雪那样洁白,千万条的杨树叶恰似那缕缕青烟。
惜别间我们饮尽了壶中的美酒。临分别时,送上策马的长鞭。
盼望着你到达颍上,那时候新月也应该变圆了。
斗:计容积的量器,十升为斗,十斗为斛。这里形容饮酒之多。渭城:即秦都咸阳故城,唐代从长安往西去的,多在渭城送别。垆头:酒坊,酒家。
儒生好奇古,出口谈唐虞。
倘生羲皇前,所谈乃何如。
古人既已死,古道存遗书。
一语不能践,万卷徒空虚。
我愿但饮酒,不复知其余。
君看醉乡人,乃在天地初。
初服栖穷巷,重阳忆旧游。门闲谢病日,心醉授衣秋。
酒尽寒花笑,庭空暝雀愁。今朝落帽客,几处管弦留。
霜重雁初飞,江空蟹正肥。黄花经雨瘦,乌帽任风欹。
满饮王弘酒,豪吟杜牧诗。东篱多感兴,况近夕阳时。
堂堂自是出群雄,独立苍茫唱大风。不尽波澜生笔底,无穷宇宙在胸中。
壮图未已头颅白,噩梦曾经劫火红。蜀水巴山君共我,照人肝胆总相同。
鸟道盘旋十八弯,遥看白雪出云端。不妨高处长舒啸,此是西游第一山。
桥上车马发,桥南烟树开。青山斜不断,迢递故乡来。
十年着脚走四方,胡不归一兮襄阳。
襄阳真是用武国,上下吴蜀天中央。
铜鞮坊里弓作市,八邑田熟麦当粮。
一条路入秦陇去,落日仿佛见太行。
土风沉浑士奇杰,呜呜酒后歌声发。
歌曰人定兮胜天,半壁久无胡日月。
买剑倾家赀,市马吒生死。
科举非不好,行都兮万里。
人言边人尽粗材,卧龙高卧不肯来。
杜甫诗成米芾写,二三子亦英雄哉。