痛恨长安信息乖,江南江北半云霾。极知随处有白酒,争奈忧时无好怀。
淡淡黄花谁作主?萧萧红叶自空阶。乱离不敢登高处,忍见苍生万仞崖。
点点吴霜入鬓毛,长安落叶又秋高。世间俯仰终难强,归与儿曹且漱醪。
座上风流忆孟嘉,凭高目断楚天涯。百年岁月催蓬鬓,十载江湖负菊花。
小雨酿寒侵白苧,西风怜醉避乌纱。閒携楖栗吟归路,流水残云带晚霞。
禾落西风黄叶飞,子卿无信雁来迟。
凄凉自笑刘思父,慷慨难追杜牧之。
归兴十分浓似酒,愁肠一缕乱如丝。
凭君细把茱萸问,此会明年健有谁。
满城风雨霍然开,不负登临亦快哉。
时俗半无乌帽堕,世情那有白衣来。
且沽薄酒酬佳节,欲赋新诗愧短才。
折得黄花簪两鬓,任渠两鬓自毰毸。
海山秋索莫,不见菊花开。
节与贫相弃,年将老共催。
艰难思故里,牢落对残杯。
旧日登高伴,今无一个来。
虽倚关张敌万夫,岂胜恩信作良图。能均汉祚三分业,
不负荆州六尺孤。绿水有鱼贤已得,青桑如盖瑞先符。
君王幸是中山后,建国如何号蜀都。
轻云朝作雨,丽日晚开晴。岸草葱葱碧,溪流泯泯清。
沙汀眠白鹭,烟树啭黄莺。涉世心无竞,支颐眼暂明。
秋风飒以至,今日重阳日。眼明对南山,尚想陶彭泽。
向来建威幕,颇见有此客。驱车不小留,驾言公田秫。
一朝又弃去,此意谁能识。寄奴趣殊礼,风旨来自北。
只今王江州,建国功第一。故是何珉孙,举动良足惜。
饮愧望柴桑,稍以自湔涤。殷勤白衣饷,犹恐不我即。
中路候蓝舆,要致已甚迫。葛巾赤两脚,颓然向林宅。
此翁本坦荡,焉能苦违物。虽然可计取,中实未易屈。
华轩又何羡,自载返蓬荜。终身书甲子,往往义形色。
如使磷与缁,安得为玉雪。篱边菊弄黄,粲粲正堪摘。
我方持空觞,千载高风激。
剩水浸秋碧,馀霞占晚红。浩歌鸣鹤后,柔橹泛鸥中。
酒戒情难遣,诗吟老未工。怀哉真面目,助顺企清风。