柳阴深处觅新凉,百顷玻璃澹夕阳。閒把渔竿自垂钓,白莲花底起鸳鸯。
海风叶叶驾霓旌,天路悠悠接上清。锦诰凄凉遗去恨,玉箫哀绝醉离情。五湖夜月幡幢湿,双阙清风剑珮轻。从此暂辞华表柱,便应千载是归程。五峰已别隔人间,双阙何年许再还。既扫山川收地脉,须留日月驻天颜。霞觞共饮身虽在,风驭难陪迹未闲。从此枕中唯有梦,梦魂何处访三山。仙老闲眠碧草堂,帝书征入白云乡。龟台欲署长生籍,鸾殿还论不死方。红露想倾延命酒,素烟思爇降真香。五千言外无文字,更有何词赠武皇。
一舸泛霜晴,湖波寒更清。
平堤连野色,远市合舂声。
尘土浪终日,山林负半生。
回头夕阳外,烟渚白鸥轻。
昔我北游月在衤昔,兼旬犯雪度雄霸。
千里万里皆瑶琨,高迷丘垤低迷罅。
朔风烈烈尘不惊,中野萧条但桑柘。
仆夫股栗面削瓜,身上破褐才掩髂。
长途日暮行不前,回顾堪怜那忍骂。
前车既断后车绝,停骖独宿道旁舍。
床头土锉郁生薪,村酒沽来敢论价。
卧听枥马龁枯荄,展转无眠疑不夜。
忽然朝光入瓮牖,主仆瞥见互惊讶。
揽衣匆匆便蓐食,如此晴明喜天借。
可辞趁暖即前程,剪拂蹇驴还自跨。
泸沟冻合疋练横,径度不用修梁架。
西山马首遥相迎,拔起人言似蒿华。
琼楼玉宇忽照眼,行行已到南关下。
时清关吏殊可人,不复谁何乃邀迓。
过关使客多于簇,或挽柴车或高驾。
闲情我正绕剡溪,吟思谁欤似清灞。
道逢轩盖何其都,骏马雕鞍蒙锦帕。
银盆炽炭蜡光燃,面面幨帷行酒炙。
徒御缤纷意气粗,错金剑具青丝靶。
行人不解说姓名,但说无非国姻娅。
狐裘貂帽讵知寒,驰驱争入柳林射。
当时有意欲赋之,计吏相煎嗟不暇。
莺花窈窕江南春,风景依依在图画。
闻名非一日,许见便忘年。宴坐得真际,与游无俗缘。
杖藜寻古刹,洗钵试幽泉。稍寄钟山约,临风但慨然。
故家人物说新塘,文学能传百世芳。圃有寒香存老菊,邑留遗爱美甘棠。
青灯夜雨藏书阁,绿酒春风戏綵堂。明日金溪源上路,千人会葬泪如滂。
凤皇闻说似天坛,北去南来马上看。想得松声满岩谷,秋风无际海波寒。
褐衣蔬食苦吟身,肌骨虽清鬓雪新。
栗里未营三亩宅,桃源已过一年春。
也知官职难痴望,化得妻儿不谇贫。
别写新诗寄乡友,峨眉山下独间人。
登瀛彼何人,选海渺无际。
巨矣万斛舟,不与贫土济。
起樯开锦帆,逆境浪使风势,
贫土望洋立,惆恍发深喟。
少监笠泽英,清分袭兰砌。
不经觅举难,不道觅举易。
每恨里选衰,高才守低位。
趋荣靡愿辱,不富焉有贵。
一涂总不岐,只臂鞲群鸷。
园桃各春妍,崖松以霜悴。
端笏玉扆前,极口陈国是。
上之及公卿,下之言守帅。
肃肤到饥亡,孰与护元气,
凝阴积层霄,剽贼延内地,
毋谓民不神,民情即天意。
善瑟无弊弦,良工先利器,
所愿招隽豪,弃取委分义。
庶几皋伊出,扶倾扫沉翳。
从来立仗马,唯作啖萏计,
堂堂不讳朝,鸣凤峙鵷陛。
春云弄月黄金丝,春山草木皆仙姿。
松根对坐日西夕,群峰当前列青壁。
铿铿虚壑含古音,静听宛是商山吟。
洞石微开月当户,剪水弦冰心手语。