青山曲转抱寒溪,重磴跻攀鸟道危。石灶未烹鸿渐茗,云亭先纪长卿诗。
千峰列坐生词笔,万象当空落酒卮。更约清宵共来宿,琵琶亭上月明时。
胜地独湖山,满堂贮风月。歌舞太平气象,雪回云遏。红鞋朱帽,隔岸唤船,芙蓉万叠。人稀到,这清绝。因思旧事,庄敞平泉宅。莫与他人树石,对儿孙说。难全晚节,不如一丘壑。住茅屋三间,任穷达。
六题曾彻九重门,暂阻尧阶奏万言。今日又蒙师许我,汉廷当沛异常恩。
列纛本长青,颇讶杂黑黄。虽云异彫落,黯然多不扬。
岂伊渴天泽,姿貌摧昂藏。应坐旱尘封,莫听劲色彰。
严风凝霿雾,挂树繁晓霜。日出但微泫,安能发故光。
何时甘雪尺,高檠射深窗。翳霾尽漱浣,豁见翠凤翔。
北岭苍髯身,凌寒皎相望。
环球三十国,中华只一隅。世运有变迁,风为乃大殊。
列强竞尚武,谋国重军储。男儿轻七尺,功名马上除。
侧闻江南镇,艳说浙东徐。少壮习军旅,平寇歼其渠。
通译工西语,卓荦贯群书。从戎四十年,所志无不如。
人多羡公遇,富贵践亨衢。我独窥公志,忧危良未舒。
外侮日以亟,勒马空踟蹰。苍茫四顾中,忠悃隐眉须。
东南沿海路,七千里有馀。孰据旅顺险,孰营威海居。
胶澳已租借,台澎更沦胥。广湾与九龙,覆辙鉴前车。
藩篱既全撤,防务患空虚。敌艘盈千数,视我频揶揄。
公任干城寄,何以效驰驱。先忧而后乐,莫负昂藏躯。
别去惟余两鬓皤,离怀可奈故人何。不堪万里飘零甚,况值中年感慨多。
夜雨几时同把酒,朔风今日尚横戈。千秋独羡鸱夷子,一舸偏能访苎萝。
身高吸霄瀣,羽薄趁仙风。自奏清商曲,泠泠山水中。
灵山峙千仞,蔽日且嵯峨。紫盖云阴远,香炉烟气多。
石梁高鸟路,瀑水近天河。欲知闻道里,别自有仙歌。
听琴旋蔡子,张罗避翟公。夕宿寒林上,朝飞空井中。
既并玄云曲,复变海鱼风。一报黄花惠,还游万岁宫。
百里骊山一炬焦,劫灰何处认前朝。诗书焚后今犹在,到底阿房不耐烧。