绝岛谁传飓母生,五羊城角暮烟晴。蛮花争傍陈隋碣,海道曾过秦汉兵。
百战地埋烽火黑,中宵龙抱寺镫明。无心更访崖门事,月黯榕村破帽行。
楚国多春雨,柴门喜晚晴。幽人临水坐,好鸟隔花鸣。
野色临空阔,江流接海平。门前到溪路,今夜月分明。
春过潇湘渡,真观八景图。
云藏岳麓寺,江入洞庭湖。
晴日花争发,丰年酒易沽。
长沙十万户,游女似京都。
折枝得水花开早,老树逢春叶放迟。不信蒙庄《齐物论》,眼前生意尚参差。
雨霁山色佳,延眺孤兴发。招提倚云根,境寂悟禅悦。
不逢岩居僧,惟见铁铸佛。空翠扑衣衿,灵异秘石窟。
乳窦极深黝,仄径盘曲折。苔滑不留趾,蹙蹜屡防蹶。
一线漏天光,峭壁忽中裂。竦身出峰脊,下视何斗绝。
恍疑魂梦醒,顿觉心目豁。摩挲苍石棱,中有唐宋碣。
曾经几劫火,古字半磨灭。暝色苍然来,去鸟望中没。
伫立更夷犹,长歌怀往哲。
羽人不死居仙乡,玉函多贮长生方。试往求之隔瀛海,渺焉不免嗟汪洋。
人生百年总蜕化,累累冢并青山昂。造物偶遗自有意,莫嫌鬓雪思遮藏。
若令早暮获闻道,奚辞委骨山之阳。默数故人余有几,年来多赴松柏冈。
独我与子经丧乱,余生尚见须眉苍。老去安心耽静域,间来习静憎欢场。
闻道去年届周甲,烽烟正喜清南疆,贺客填门举寿斝,当筵尽佩茱萸囊。
先生再拜谢祝嘏,命奴置砚迎风廊。但乞吟侪作楚些,侑樽聊佐松醪香。
差免只鸡与斗酒,他年再荐桥公觞。哀吟不妨咏山鬼,醉舞共许成诗狂。
朅来往吊魏城墓,有泪暗堕棠梨旁。犹忆东风初觌面,不禁肠断悲王昌。
贤豪作达一生死,何为苦悼金蝉凉。仙亭倚酎有胜概,临风令我怀荷塘。
差年较我一岁长,久要白首浑难忘。径当放棹远相访,塔间铃语咻丁当。
寄迹画茅下,深山树绕村。清风来竹榻,明月顾柴门。
志业千秋远,书香一履存。鸟啼花落处,随意蹑云根。
缄诚上达魏元君,俄顷神霄下鹤群。
顶炼大还丹鼎火,翅沾南岳岭头云。
仙人骐骥秋风远,王子笙箫午夜闻。
惆怅世间留不住,却骖鸾鹤出霞雰。
窗外晴山竹半遮,竹根流水细鸣沙。小园寂寞春无赖,蝴蝶飞来绕菜花。
台东山势如连鳌,溟郣气大喷云涛。包孕隐现不可测,突兀时露脽与尻。
长风一扫净寥廓,苍峭百摺屏风高。恍移庐阜坠蛮徼,奇秀未可轻訾謷。
悬厓绝磴孰能傍,生番趫捷追猿猱。平时杀戮代耕作,强弓毒矢争先操。
岂惟人迹不敢入,赤豹骇遁玄熊嘷。安知中央大如砺,沃野顷莫开平皋。
天荒地老未开辟,土乳泫泫流春膏。迩来汉奸颇深入,争营瓯脱围